VÂKIF sıf. (ar vakftan vâkıf).
1. Bir işi bilen, öğrenmiş olan.
2. Malını, parasını vb. vakıf durumuna getiren, vakıf kuran.
3. Vâkıf (olmak), bilmek, öğrenmek, bilgili (olmak): Duruma, bir işe vâkıf olmak.
—Esk. Vâkıfı ahval, işlerden haberi olan, durumdan haberli. || Vâkıfı esrar, sırları bilen.
—isi. huk. Vakıf yapan kişi.
Sponsorlu Bağlantılar
2. Malını, parasını vb. vakıf durumuna getiren, vakıf kuran.
3. Vâkıf (olmak), bilmek, öğrenmek, bilgili (olmak): Duruma, bir işe vâkıf olmak.
—Esk. Vâkıfı ahval, işlerden haberi olan, durumdan haberli. || Vâkıfı esrar, sırları bilen.
—isi. huk. Vakıf yapan kişi.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.