Ubudiyet Nedir?

UBUDİYET, -tl a. (ar 'abd'den "ubUdiy- yet). Esk.

1. Kulluk, köle olma.

2. Aşırı bağlılık: Arzı ubudiyet etmek (bir kimseye kölesi gibi bağlı olduğunu bildirmek).

—Tasav. Kulun tüm varlığıyla kendisini Tanrı yoluna vermesi. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. Ubudiyet, tasavvuf terminolojisinde, ibadetten öte, özel bir anlam taşır. Tanrı karşısındaki tüm tapınmalara ibadet denirse 'de, ubudiyet denemez. Bir tapınmanın ubudiyet katına ulaşabilmesi için, kulun bu sırada tüm kişisel istekleriyle birlikte cennet umudu ve cehennem korkusundan bile sıyrılarak kulluğu yalnız Tanrı sevgisi ve bağlılığı uğrunda yapması gerekir. Bu nedenle ibadet sadece belirlenen kulluk görevlerini buyrulduğu gibi yerine getirme anlamını taşırken, ubudiyet,kişinin kendisini sürekli Tanrı’yla birlikte bilmesi ve O'na tam anlamıyla teslimiyetidir. Genelde ubudiyetin 4 toşulu vardır: Tanrı'ya ve insanlara verilen sözü yerine getirmek; Tanrı’nın takdir ettiklerine razı olmak; Tanrı yasalarına harfiyen uymak; Tanrı'dan gelen her şeye gönül hoşluğuyla katlanmak. Sufilere göre ubudiyetin en yüksek aşaması, Tanrı dışındaki her şeyin bağımlılığından kurtulma özgürlüğüdür.