Taayyün Nedir?

TAAYYÜN a (ar. 'ayn'dan ta'ayyün). Esk.
1. Belirme, ortaya çıkma.
2. Değer kazanma, saygınlık kazanma: "Evet, insan ki doğmadan / ölmekle uğraşır, ve bu takdirde katlanır. / Mâzide bir taayyünü haiz midir?... Hayır" (Tevfik Fikret).
3. Taayyün etmek, meydana çıkmak, belirmek: "Kalbinde taayyün etmeye başlayan o hakikati nefsine itiraf etmek istemiyordu" (H. 2. Uşaklıgil).

—İsi. huk. Taayyünü sani, ihale edilen işin, ihaleye katılanlardan hangisi tarafından yaptırılacağının belirlenmesi.

—Tasav. Varlık türlerinin ilk varlık (el-vücud ül-ewel) olan Tanrı’nın özünden doğarak belirli varlıklar durumuna gelişi. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. Sufilere göre Tanrı, bütün oluşun ilk nedeni ve kaynağıdır. Oluş, tanrısal zekâda bulunan bütün varlıkların (âyânı mevcûde), ışığın güneşten doğması gibi, tanrısal özden doğarak varlık alanına çıkması ve tek tek varlıklar olarak belirli yapı ve bireysellikler kazanmasıdır (taayyün). Aslında evrendeki her varlık ve oluş, Tanrı'nın adları (esma) ve niteliklerinin (sıfat) belirli varlık ve oluşlar biçiminde tecellilerinden başka bir şey değildir.