TEKEBBÜD a. (ar tekebbüd). Esk. Sertleşme, katılaşma.
—Esk. gökbıl. Tekebbüdi süfla, altyücelim'in eşanlamlısı, en yüksek noktanın en alt derecesi. || Tekebbüdi ulya, üst yücelim'in eşanlamlısı, en yüksek noktanın en üst derecesi.
—Esk. tıp. Bir organın sertleşmesi. || tekebbüdi rie, zatürreenin ikinci devresinde akciğerin katılaşması.
Sponsorlu Bağlantılar
—Esk. tıp. Bir organın sertleşmesi. || tekebbüdi rie, zatürreenin ikinci devresinde akciğerin katılaşması.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.