TETABUK, ~ku a. (ar. f/ttan tetabuk). Esk.
1. Uygun gelme, birbirine uyma: "Terbiye neticesi olmayıp bir 'tetabuk' sayesinde bilaniyet yapılan amele, sevkıtabii denir" (M. Rahmi).
2. Tetabuk etmek, uygun gelmek, uymak.
1. Uygun gelme, birbirine uyma: "Terbiye neticesi olmayıp bir 'tetabuk' sayesinde bilaniyet yapılan amele, sevkıtabii denir" (M. Rahmi).
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.

Tetabuk Nedir?
