TEZAUF a. (ar. z/7'tan teza'uf). Esk.
1. iki katına çıkma, iki misli artma.
2. tezauf etmek, iki misli artmak: "Zaman geçtikçe istibdat şiddetini, tazyikini tezyid ettikçe Fikret'in ızdırabları da tezaufetti" (Ali Ekrem).
—Esk. ruhbil. Tezaufı şahsiyet, benlik ikileşmesi.
1. iki katına çıkma, iki misli artma.
Sponsorlu Bağlantılar
—Esk. ruhbil. Tezaufı şahsiyet, benlik ikileşmesi.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.

Tezauf Nedir?
