ŞEFAATÇİ sıf. Bir kimse için şefaatte bulunan, ona şefaat eden kimse için kullanılır
—Din. Tanrı katında müminlerin günahlarının bağışlanmasına aracılık eden. (Bk. ansikl. böl.)
—ANSİKL. İslam inancına göre başta Hz. Muhammet ve öteki peygamberler olmak üzere melekler, şehitler ve iyilikleriyle Tanrı sevgisini kazanmış kullar (salihter) günahkâr müminlerin bağışlanması için şefaat edebileceklerdir Ancak, Kuran'da açıkça bildirildiğine göre Tanrı’nın izni olmadıkça hiç kimsenin şefaati yarar sağlayamayacaktır (II, 225).
Hıristiyanlık inancına göre ise,, başta İsa ve Meryem olmak üzere, genellikle Kilise kurumu şefaat ve bağışlama yetkisine sahiptir ve bu bağış kesinlikle geçerlidir.
Sponsorlu Bağlantılar
—ANSİKL. İslam inancına göre başta Hz. Muhammet ve öteki peygamberler olmak üzere melekler, şehitler ve iyilikleriyle Tanrı sevgisini kazanmış kullar (salihter) günahkâr müminlerin bağışlanması için şefaat edebileceklerdir Ancak, Kuran'da açıkça bildirildiğine göre Tanrı’nın izni olmadıkça hiç kimsenin şefaati yarar sağlayamayacaktır (II, 225).
Hıristiyanlık inancına göre ise,, başta İsa ve Meryem olmak üzere, genellikle Kilise kurumu şefaat ve bağışlama yetkisine sahiptir ve bu bağış kesinlikle geçerlidir.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.