Şemsiye Nedir?
SMD MiSiM
ŞEMSİYE a. (ar. şemsi'nin dişi, şemsiy- ye, Güneş'e ait, Güneş'le ilgili).
1. Yağmurdan, bazen de güneşten korunmak için kullanılan, bir sapın üzerindeki esnek ve katlanabilir tellere gerili, su geçirmez kumaştan yapılmış, taşınabilir eşya.
2. Bir desteğe takılan büyük bir şemsiye biçimindeki güneşlik: Plaj şemsiyesi.
—Ask. Nükleer şemsiye, nükleer silahlar üreten büyük bir gücün müttefiklerine sağladığı destek.
—Bot. Çiçeksapının aynı noktasından çıkan ve uçları aynı hizada bulunan sapçıklara bağlı çiçeklerden oluşan bileşik çiçek durumu (basit şemsiye). [Eğer ikinci derecedeki saplar, ışınsal sapçıklar vermeden önce birkaç sapa ayrılırsa bunların her birine şemyisedk denir Genellikle ana şemsiyede sekiz bürgü yapraklı bir bürüm, şemsiyelerdeyse birer bürümcük bulunur.) (Eşanl. UMBELLA.)
—Denize. Şemsiye demiri, dibi çamurlu mevkilerde, şamandıra, yüzer havuz ve pontonları demirlemede kullanılan bir demir çeşidi.
—Esk. dilbilg. Huruf-ı şemsiye - HURUF.
—Havc. Şemsiye kanat, gövdenin üzerine yerleştirilen ve buraya bir çatıyla bağlanan kanat tipi.
—Zool Medüzlerin bedeninde ana maddeyi oluşturan jelatinimsi, ama sertçe saydam kütle. (Bk. ansikl. böl.)
—ANSİKL. Zdol. Şemsiye, dışderiyle içderi arasında bulunan ve bol sulu dokusuz bir madde olan mezogleadan oluşur Disk ya da çan biçimindedir, çevresinde dokunaçlar, ortasında "sap" ya da manubriyum, onun ucunda da ağız bulunur. Şemsiyenin altındaki boşluk kısmen bir velumla kaplıdır (krespedonlu medüzler) ya da kaplı değildir (kraspedonsuz medüzler). Şemsiyenin kenarında dev sinir liflerinden çepeçevre bir halka yer alır; bunun görevi, hareket için kasderisel hücrelerin düzenli kasılmasını sağlamaktır.
ŞEMSİYE a. Tasav. Halvetiye tarikatının kollanndan biri.
—ANSİKL. Kurucusu Şeyh Şemsettin Sıvasi’nin (öl. 1598) adından dolayı bu adı alan tarikat önceleri sıvasiye diye de anılırdı. Daha sonra aynı tarikata bağlı Abdülhamit Nuri Sıvasi tarafından geliştirilen kola sıvasiye denilmesi üzerine, Şemsettin Sıvasi’nin tarikatı şemsiye adıyla tanındı. Tarikatın silsilesi geriye doğru Seyit Kahya Şirvani’ye kadar iki koldan devam eder; ondan önce ise Hz. Peygamber'e ulaşıncaya kadar tek kol izler. Sözkonusu iki koldan biri Müslihittin Halife, öteki ise Abdülmecit Şirvani'den başlar.
Şemsiye tarikatı bağlıları sarı yünden yapılan ve üç ayrı parçadan oluşan şemseli bir taç giyerlerdi. Zikir, açıktan (celi) yapılır; riyazet, halvet ve mücahedeye önem verilirdi. Halvetiye mezhebindeki esmai seb'aya (La ilahe illallah, Allah, Hu, Hak, Hay, Kayyum, Kahhar) ek olarak Allah'ın beş adı daha (Kadir, Kavi, Cebbar, Malik, Vedud) zikir sözcükleri arasına alınmıştı. Tarikat bağlıları sabah namazından sonra yasin ve aşr-i şerif ile vircHer okur, daha sonra işrak ve istiaze namazları kılarlardı. Tarikat uygulamaları arasında devran" da vardı.
Şemsiyenin İstanbul'da Aksaray semtindeki Zıbın-ı Saadet ya da Zıbını Dergâhı Şerif denilen tekkesinin son postnişini Dağıstanlı Mir Kasım Efendizade Şeyh Yusuf Ziyaettin'di. Bu tekke 1925'te kapatılmış ve 1943’te harap olduğu için yıktırılmıştır.
1. Yağmurdan, bazen de güneşten korunmak için kullanılan, bir sapın üzerindeki esnek ve katlanabilir tellere gerili, su geçirmez kumaştan yapılmış, taşınabilir eşya.
Sponsorlu Bağlantılar
—Ask. Nükleer şemsiye, nükleer silahlar üreten büyük bir gücün müttefiklerine sağladığı destek.
—Bot. Çiçeksapının aynı noktasından çıkan ve uçları aynı hizada bulunan sapçıklara bağlı çiçeklerden oluşan bileşik çiçek durumu (basit şemsiye). [Eğer ikinci derecedeki saplar, ışınsal sapçıklar vermeden önce birkaç sapa ayrılırsa bunların her birine şemyisedk denir Genellikle ana şemsiyede sekiz bürgü yapraklı bir bürüm, şemsiyelerdeyse birer bürümcük bulunur.) (Eşanl. UMBELLA.)
—Denize. Şemsiye demiri, dibi çamurlu mevkilerde, şamandıra, yüzer havuz ve pontonları demirlemede kullanılan bir demir çeşidi.
—Esk. dilbilg. Huruf-ı şemsiye - HURUF.
—Havc. Şemsiye kanat, gövdenin üzerine yerleştirilen ve buraya bir çatıyla bağlanan kanat tipi.
—Zool Medüzlerin bedeninde ana maddeyi oluşturan jelatinimsi, ama sertçe saydam kütle. (Bk. ansikl. böl.)
—ANSİKL. Zdol. Şemsiye, dışderiyle içderi arasında bulunan ve bol sulu dokusuz bir madde olan mezogleadan oluşur Disk ya da çan biçimindedir, çevresinde dokunaçlar, ortasında "sap" ya da manubriyum, onun ucunda da ağız bulunur. Şemsiyenin altındaki boşluk kısmen bir velumla kaplıdır (krespedonlu medüzler) ya da kaplı değildir (kraspedonsuz medüzler). Şemsiyenin kenarında dev sinir liflerinden çepeçevre bir halka yer alır; bunun görevi, hareket için kasderisel hücrelerin düzenli kasılmasını sağlamaktır.
ŞEMSİYE a. Tasav. Halvetiye tarikatının kollanndan biri.
—ANSİKL. Kurucusu Şeyh Şemsettin Sıvasi’nin (öl. 1598) adından dolayı bu adı alan tarikat önceleri sıvasiye diye de anılırdı. Daha sonra aynı tarikata bağlı Abdülhamit Nuri Sıvasi tarafından geliştirilen kola sıvasiye denilmesi üzerine, Şemsettin Sıvasi’nin tarikatı şemsiye adıyla tanındı. Tarikatın silsilesi geriye doğru Seyit Kahya Şirvani’ye kadar iki koldan devam eder; ondan önce ise Hz. Peygamber'e ulaşıncaya kadar tek kol izler. Sözkonusu iki koldan biri Müslihittin Halife, öteki ise Abdülmecit Şirvani'den başlar.
Şemsiye tarikatı bağlıları sarı yünden yapılan ve üç ayrı parçadan oluşan şemseli bir taç giyerlerdi. Zikir, açıktan (celi) yapılır; riyazet, halvet ve mücahedeye önem verilirdi. Halvetiye mezhebindeki esmai seb'aya (La ilahe illallah, Allah, Hu, Hak, Hay, Kayyum, Kahhar) ek olarak Allah'ın beş adı daha (Kadir, Kavi, Cebbar, Malik, Vedud) zikir sözcükleri arasına alınmıştı. Tarikat bağlıları sabah namazından sonra yasin ve aşr-i şerif ile vircHer okur, daha sonra işrak ve istiaze namazları kılarlardı. Tarikat uygulamaları arasında devran" da vardı.
Şemsiyenin İstanbul'da Aksaray semtindeki Zıbın-ı Saadet ya da Zıbını Dergâhı Şerif denilen tekkesinin son postnişini Dağıstanlı Mir Kasım Efendizade Şeyh Yusuf Ziyaettin'di. Bu tekke 1925'te kapatılmış ve 1943’te harap olduğu için yıktırılmıştır.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.
