SÜHAN, (fars. süfjan). Esk.
1. Söz, laf, lakırdı.
2. Sühan-aferin, usta şair, söz yaratıcısı. || Sühan-âra, düzgün söz söyleyen. || Sühan-çin, dedikoducu. || Sühan-dan, sühan-şinas, güzel söz söylemeyi bilen. || Sühan-fehm, güzel sözden anlayan, değerini bilen. || Sûhan-gû, söz söyleyen. || Sühan-perdaz, güzel söz söyleyen. || Sühan-perver, güzel söz söylemeyi bilen. || Sühan-pira, süslü söz söyleyen. || Sühan -ran, güzel konuşan. || Sühan-senc, ölçülü konuşan. || Sühan-sera, ahenkli söz söyleyen, şair. || Sühan-ver, söz ustası, güzel söz söyleyen. || Sühan-za, sözcük yaratan. || Sühan-ı gılafi, çetrefil, anlaşılmaz dil. || Sühan-i gaibi, görülmeyen dünyadan, gelecekten haber veren. || Sühan-i zinde, güzel konuşma.
1. Söz, laf, lakırdı.
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.

Sühan Nedir?
