SÜCUT a. (ar. sücüd). Esk.
1. Secde etme, yere kapanma: "Şeytana mı tâatın, sücû- dün?" (A. H. Tarhan).
2. Sücut etmek, sücuda varmak, secde etmek, secdeye varmak: "Komadı eşküm ki görüb yüzünü edem sücüd" (Ahmet Paşa, XIX. yy.). "Zahir suya banmadan el ayak depretme- den / Baş sücuda varmadan kılınır tâatımız" (Yunus Emre, XIII. yy.).
1. Secde etme, yere kapanma: "Şeytana mı tâatın, sücû- dün?" (A. H. Tarhan).
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.

Sücut Nedir?
