RABIT, -btı a. (ar. rabt). Esk.
1. Bağlama, bir şeyi bir şeye iliştirme.
2. Bir şeye bağlanma, kendini ona hasretme.
3. Rabıt etmek - raptetmek.
—Ed. Divan nesrinde art arda birçok tümceyi bağlaçlar, ulaçlar kullanarak birbirine ekleme. Sözün bu biçimde uzatılması Tanzimat’tan sonraki edebiyatta anlaşılmayı güçleştiren bir yazı kusuru sayıldı.
—Esk. dilbilg. Rabıt edatı, bağlaç. || Rabıt sigası, ulaç.
—Sil. Rabıt (cer) halkası, top kundağında bulunan ve topu çekiciye bağlamaya yarayan yuvarlak halka.
RABIT, -tı sıf. (ar. rabt 'tan rabıt). Esk.
1. Bağlayan, rapteden.
2. Öteki dünyaya bağlanmış olan, bu dünyadan ve işlerinden uzak duran.
1. Bağlama, bir şeyi bir şeye iliştirme.
Sponsorlu Bağlantılar
3. Rabıt etmek - raptetmek.
—Ed. Divan nesrinde art arda birçok tümceyi bağlaçlar, ulaçlar kullanarak birbirine ekleme. Sözün bu biçimde uzatılması Tanzimat’tan sonraki edebiyatta anlaşılmayı güçleştiren bir yazı kusuru sayıldı.
—Esk. dilbilg. Rabıt edatı, bağlaç. || Rabıt sigası, ulaç.
—Sil. Rabıt (cer) halkası, top kundağında bulunan ve topu çekiciye bağlamaya yarayan yuvarlak halka.
RABIT, -tı sıf. (ar. rabt 'tan rabıt). Esk.
1. Bağlayan, rapteden.
2. Öteki dünyaya bağlanmış olan, bu dünyadan ve işlerinden uzak duran.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.

Rabıt Nedir?
