MAHMUM sıf. (ar. ijumma'dan mağmum). Esk.
1. Hummaya tutulmuş, sıtmalı, ateşli: “Uzun ve yakıcı yaz gecelerinde arzın sıcak sinesinde ben de artık mahmum ve ateşnâk yaşardım" (H. E. Adıvar).
2. Saçma sapan konuşan.
1. Hummaya tutulmuş, sıtmalı, ateşli: “Uzun ve yakıcı yaz gecelerinde arzın sıcak sinesinde ben de artık mahmum ve ateşnâk yaşardım" (H. E. Adıvar).
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.

Mahmum Nedir?
