MESKEN a. (ar. mesken).
1. Konut, ev, ikametgâh.
2. Bir yeri, mesken tutmak, oraya yerleşmek.
—Esk. Mesken ü medfen, yaşanan ve ölünen yer.
—Huk. Mesken masuniyeti — KONUT DOKUNULMAZLIĞrnın eşanlamlısı.
1. Konut, ev, ikametgâh.
Sponsorlu Bağlantılar
—Esk. Mesken ü medfen, yaşanan ve ölünen yer.
—Huk. Mesken masuniyeti — KONUT DOKUNULMAZLIĞrnın eşanlamlısı.
—Med. huk. KONUT'un eşanlamlısı.
—Mim. Türk meskenleri - TÜRK EVİ.
—Mim. Türk meskenleri - TÜRK EVİ.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.