Lehimleme Nedir?
SMD MiSiM
LEHİMLEME a Metal parçaları sıvı bir lehim dolgu metaliyle birleştirme; erime noktası birleştirilecek parçalarınkinden düşük olan bu dolgu metali, birleştirmenin oluşumuna eriyerek katkıda bulunmayan ana metal ya da metalleri ıslatır.
—ANSİKL. Lehimlemeden Antikçağ’da özellikle, kimi kez çok karmaşık olan ve genellikle değerli metallerden yapılan mücevherler ile süslemelerin yapımında yararlanılıyordu. Lehimlemenin kullanımına, İ.Û. 3200 yılına ait altın ya da altın ve bakır alaşımından vazolar, kadehler ve mücevherlerde de rastlanır.
Akışkanlaştırıcının, yani sıvının (flux) lehimlemedeki önemi, Fenikeliler, Çinliler ve belki de Amerindler’ce bile biliniyordu. Romahlar’da, değerli metalleri lehimlemek için sıvı olarak bakır karbonat, potasyum nitrat ya da idrar kullanılırdı. Eritme, ucunda pişmiş kilden bir meme bulunan hamlaçlarla hava üfleyerek elde ediliyordu. Etrüskler'in, altın fındıklarını topaklaştırmak için bakır hidrat ve reçine alaşımı bir sıvıdan (flux) yararlandıkları sanılır. Plinius, kendi çağında (I. yy.) yaygın olarak kullanıldığı tahmin edilen kalayla kaynaktan bahseder.
Ortaçağ'da lehim dolgu metali olarak bir kurşun (% 20) ve kalay (% 80) alaşımı kullanılıyordu. Silahlar ile zırhlar bir Cu-Sn alaşımıyla lehimleniyordu. Boraksın sıvı olarak kullanımı XV. yy.'ın sonuna rastlar.
Lehimlemedeki ilerlemeler, her zaman daha yüksek sıcaklıklar elde edilmesine bağlı kalmıştır. 1679'da alman Kunckel tarafından yapılan ilk pürmüş lambası körükten gelen havayla besleniyordu; bu aygıtın günümüzdeki biçimiyle patenti 1798' de fransız Bertin tarafından alındı.
Kuyumculukta eskiden beri uygulanan gümüşle lehimlemeden 1865’te ilk Atlan- tikaşırı kablonun yapım ve onarımında yararlanıldı. Bir unutulma döneminden sonra gümüşle lehimleme, elli yıl önce sanayide yeniden kullanılmaya başladı ve o zamandan beri uygulama alanı çok genişledi.
1925’e kadar tamamen elle yapılan lehimleme, dolgu metallerinin ve sıvıların hazırlanmasında ve ısıtma yöntemlerinin yetkinleşmesinde elde edilen aralıksız ilerlemeler sayesinde, günümüzde, özdeş cisimlerin, seri halinde sürekli üretiminde uygulanabilen bir sanayi yöntemi durumuna gelmiştir. Özellikle diğer yöntemlerle gerçekleştirilemeyen birleştirme sorunları için tek çözüm yoludur.
Başlıca lehimleme yöntemleri demirle, döverek, gazla, fırında, daldırmayla, tuz banyosunda, indüklemeyle, dirençle ve yayınmayla lehimlemedir. Gazla lehimlemede bileştirilecek parçalar "ıslanma'' sıcaklığına kadar ısıtılır. Bu sıcaklığa erişil- diğinde erimiş haldeki lehim dolgu metali, dökülür ve parçalar arasındaki kılcal boşluğu doldurarak birleştirmeyi sağlar. Birleştirme boşlukları 0,05 ile 0,25 mm dolayındadır. Lehim dolgu metalinin ıslanması, bir sıvı kullanımıyla sağlanır. Bir lehimli birleştirme yerinin ayırtedici özellikleri büyük ölçüde tutunma yüzeyine bağlıdır. Dolayısıyla bu tür bir yöntemle gerçekleştirilecek bir birleştirmenin tasarımında birleşme yerlerinin bindirmeli ya da geçmeli olması gerekir.
Sponsorlu Bağlantılar
Akışkanlaştırıcının, yani sıvının (flux) lehimlemedeki önemi, Fenikeliler, Çinliler ve belki de Amerindler’ce bile biliniyordu. Romahlar’da, değerli metalleri lehimlemek için sıvı olarak bakır karbonat, potasyum nitrat ya da idrar kullanılırdı. Eritme, ucunda pişmiş kilden bir meme bulunan hamlaçlarla hava üfleyerek elde ediliyordu. Etrüskler'in, altın fındıklarını topaklaştırmak için bakır hidrat ve reçine alaşımı bir sıvıdan (flux) yararlandıkları sanılır. Plinius, kendi çağında (I. yy.) yaygın olarak kullanıldığı tahmin edilen kalayla kaynaktan bahseder.
Ortaçağ'da lehim dolgu metali olarak bir kurşun (% 20) ve kalay (% 80) alaşımı kullanılıyordu. Silahlar ile zırhlar bir Cu-Sn alaşımıyla lehimleniyordu. Boraksın sıvı olarak kullanımı XV. yy.'ın sonuna rastlar.
Lehimlemedeki ilerlemeler, her zaman daha yüksek sıcaklıklar elde edilmesine bağlı kalmıştır. 1679'da alman Kunckel tarafından yapılan ilk pürmüş lambası körükten gelen havayla besleniyordu; bu aygıtın günümüzdeki biçimiyle patenti 1798' de fransız Bertin tarafından alındı.
Kuyumculukta eskiden beri uygulanan gümüşle lehimlemeden 1865’te ilk Atlan- tikaşırı kablonun yapım ve onarımında yararlanıldı. Bir unutulma döneminden sonra gümüşle lehimleme, elli yıl önce sanayide yeniden kullanılmaya başladı ve o zamandan beri uygulama alanı çok genişledi.
1925’e kadar tamamen elle yapılan lehimleme, dolgu metallerinin ve sıvıların hazırlanmasında ve ısıtma yöntemlerinin yetkinleşmesinde elde edilen aralıksız ilerlemeler sayesinde, günümüzde, özdeş cisimlerin, seri halinde sürekli üretiminde uygulanabilen bir sanayi yöntemi durumuna gelmiştir. Özellikle diğer yöntemlerle gerçekleştirilemeyen birleştirme sorunları için tek çözüm yoludur.
Başlıca lehimleme yöntemleri demirle, döverek, gazla, fırında, daldırmayla, tuz banyosunda, indüklemeyle, dirençle ve yayınmayla lehimlemedir. Gazla lehimlemede bileştirilecek parçalar "ıslanma'' sıcaklığına kadar ısıtılır. Bu sıcaklığa erişil- diğinde erimiş haldeki lehim dolgu metali, dökülür ve parçalar arasındaki kılcal boşluğu doldurarak birleştirmeyi sağlar. Birleştirme boşlukları 0,05 ile 0,25 mm dolayındadır. Lehim dolgu metalinin ıslanması, bir sıvı kullanımıyla sağlanır. Bir lehimli birleştirme yerinin ayırtedici özellikleri büyük ölçüde tutunma yüzeyine bağlıdır. Dolayısıyla bu tür bir yöntemle gerçekleştirilecek bir birleştirmenin tasarımında birleşme yerlerinin bindirmeli ya da geçmeli olması gerekir.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.
