TUTUCU sıf. ve a. Değişmeden yana olmayan, kurulu düzene, yerleşik değerlere sıkı sıkıya bağlı olan bir kimse, bir topluluk, onlara özgü bir şey için kullanılır; muhafazakâr: Tutucu bir insan. Tutucu bir aile. Tutucu bir dünya görüşü.
—Su işler. Yağ tutucu, bir atık suyun içindeki yağlı maddelerin bir bölümünü basit yüzdürmeyle gidermeye yarayan, genellikle yön değiştirici perdelerle donatılmış yapı.
—Teknol. Elmas tutucu, içine bir elmas parçası yerleştirilen ve taşlama taşlarını düzeltmede ya da bakırlı ya da hafif alaşımlardan yapılmış parçaları taşlamada kullanılan metal gövde.
♦ sıf. Tutuculuk eğilimi gösteren.
—Sine. Tutucu tırnak, ana tırnağa göre hareketi yarım çevrim daha az olan ek tırnak. Bu tırnak profesyonel kameralarda ana tırnağın geriye çekilmesi sırasında filmin kesin bir biçimde sabitleştirilmesini sağlar.
Kaynak: Büyük Larousse