SAH, -hhı a. (ar. sıhhatten satıh).
1. ida. Osmanlılar’da resmi belgelerin (berat, ferman, evrak vb.) doğruluğunu onaylayan "sahihtir" sözcüğünün kısaltılmışı. (Resmi evrak defterdar ve reisülküttabın denetiminden geçtikten sonra, bir kez de sadrazam tarafından görülüp incelenir, ardından ya sadrazam ya da tezkireci tarafından üzerine sah işareti konulurdu. Daha sonra evrak nişancıya gönderilir, onun tarafından da incelenir ve tuğra çekilirdi.)
2. Sah çekmek, bir yazının doğruluğunu sah işaretiyle belirtmek.
—Matbaac. Düzeltme provasında düzeltmen tarafından yapılan düzeltmenin değil, dizilmiş metnin ilk biçiminin doğru olduğunu gösteren kısaltma işareti. (Arapça sat ve ha harfleriyle gösterilirken, latin alfabesinin kabulünden sonra "sah” biçiminde kullanılmaya başlanmıştır.)
SAH çoğl. a. (ar. saha'nın çoğl. sah). Esk. Alanlar, meydanlar.
Kaynak: Büyük Larousse