LEHİM a. (ar. lahm'dan). Kaynakç.
1. Lehimleme işleminin sonucu. (Eşanl. LEHİMLİ BİRLEŞTİRME.)
2. Bu alaşımla yapılan işlem.
3. Lehim kaynağı, lehimli birleştirmenin, eritme kaynağınınkine benzer bir işlemsel teknikle ancak lehimlemedeki kılcal etki olmaksızın ve ana metal kasıtlı olarak eritilmeksizin yavaş yavaş elde edildiği sert lehimleme yöntemi. (Dolgu malzemesinin erime sıcaklığı, ana metalinkinden düşük, ancak 450 °C'tan fazladır.) || Lehim kaynağı bağlantısı, lehim kaynağı işleminin sonucu. || Lehim maskalası, boruların uç uca kaynağında kullanılan kurşunu sıkıştırmaya ya da koparmaya yarayan, kesici olmayan kalem. |J Sert lehim, erime noktası 450 °C'ın üzerinde olan bir lehim dolgu metaliyle elde edilen, genellikle zar inceliğinde lehim. || Yumuşak lehim, erime noktası 450 °C'ın altında olan bir lehim dolgu metaliyle elde edilen lehim.
Kaynak: Büyük Larousse