ŞECERE a. (ar. secere'den). Bir soyun zincirlemesini gösteren çizelge; hayatağacı, soyağacı, soykütüğü: Bir kimsenin şeceresin' çıkarmak. Bir atın şeceresi.
—Esk.
1. Tek bir ağaç.
2. Ailelerin kökenini, dallarını araştıran bilim dalı.
—Esk. anat. Şecere-i hayat, hayat ağacı.
—Tar. Bireyin, ailenin ya da bir ilk atasından başlayarak yaşadığı güne kadar tüm kollarını belirleyen soyağacı çizelgesi. (Bk. ansikl. böl.)
—ANSİKL. Tar. Şecere düzenlemek, İslamlığın doğuşundan sonra müslümanlar arasında, özellikle Hz. Muhammet'in soyundan gelenler için görev niteliğinde bir uğraşı oldu. Kendileri için şecere düzenleten mezhep ve tarikat uluları, soylarını genellikle Peygamber'e ya da sülalesine bağlatarak saygınlık kazanırlardı. Osmanlı devletinde de sarayda, paşa konaklarında ve varlıklı çevrelerde şecere düzenleme merakı vardı. Ancak, Osmanlılar'da soyu erkeğin yürüttüğü ilkesi benimsendiği için, şecereye kadınların alınması büyük bir önem taşımazdı. Bugün bazı eski ve büyük ailelerde, özellikle miras sorunları bakımından, şecere düzenleme geleneği zorunlu olarak sürdürülür.
Kaynak: Büyük Larousse