RENCİDE sıt. (fars. renciden'den rencide).
1. Esk. incinmiş, kalbi kırılmış kimse için kullanılır.
2. Bir kimseyi, duygularını rencide etmek, kırmak, incitmek. |j Rencide olmak, incinmek, kalbi kırılmak. || Rencide-i hatır, kalbi kırılmış.
Kaynak: Büyük Larousse