ZÜLAL, -II
a. (ar. zülal)- Esk.
1.
içimi güzel, soğuk ve saf su: "Çıkdı cân-ı nâtüvan şirin zülâlinden cüdâ
/ Oldum el -kıssa ruh-ı ferhunde tâlinden cüdâ"
(Fuzuli, XVI. yy.).
2. Albümin. (XIX. yy.'da fr. albumine
karşılığı olarak kullanılmıştır.)
3. Zülal-i lâl,
dudağın verdiği tat. || Zülal-i vasi,
sevgiliye kavuşmanın tadı.
Kaynak: Büyük Larousse