Mey Nedir?

Şarap.


Türk halk müziğinde kullanılan, ağzı yassı bir tür zurna.

MEY a. (fars. mey). Esk.
1. Şarap.
2. Mey-alud, şarapla karışık, şarapla karıştırılmış, şarap katılmış. || Mey-aşam, mey -har. mey-hare, mey-nuş, şarap içen. || Mey -buhtec, kaynatılmış şarap. || Mey-dan, şarap kabı. || Mey-tûruş, şarap satan; meyhaneci. || Mey-gûn, şarap rengi; açık kırmızı. || Mey-güsar, mey-küsar, içki masasında oturan.her kişi, içki arkadaşı. || Mey -hane - MEYHANE. || Mey-hoş - MAYHOŞ. || Mey-keş, şarap çeken; çok iyi içen, ayyaş, akşamcı. || Mey-perest, şaraba tapan; ayyaş. || Mey-zede, sarhoş, sarhoş olmuş. || Mey-i aşk, aşk şarabı. || Mey-i bigış, hilesiz, saf, katıksız, şarap. || Mey-i gülfam, mey-i gül-gûn, gül renkli şarap; kırmızı şarap. || Mey-i hoş-güver, lezzetli şarap. II Mey-i nab, saf ve olgunlaşmış şarap. || Mey-i yakut-reng, yakut renkli, kırmızı şarap.

—ANSİKL. Ed. Divan edebiyatında en çok sözü edilen içki türüdür. Onun katıksız şarap olduğu, rengiyle kırmızı gülü, sevgilinin dudağını ve yanağını andırdığı anlatılır. Ancak öteki içkilerin de bu adla adlandırdığı görülür, içeriği genellikle aşk ve içki olan gazel türünde, kasidelerin tegazzül bölümünde, içki sunucusu sakiye seslenerek içkiden söz eden sakiname’lerde geniş yer tutar. Meyden söz edilirken öteki içkiler, bezm, kadeh, saki, meyhane, rint gibi kavramlar ve bunlara verilen öteki adlar da anılır. Dünyanın geçiciliği, zamanın mey içilerek değerlendirilebileceği çok işlenmiş bir konudur. Meyin mecaz anlamı ise, tanrısal aşktır. Meyin özelliklerini anlatan, onu öven şairler (örn. Revani [öl. 1524], işretname), sonunda sözü bu tasavvufi anlama getirir; daha önce anlattıklarından dolayı Tanrı’nın kendisini bağışlamasını diler.

MEY a. Müz. Türk halk müziğinde üflemeli bir çalgı. (Gövde ve sipsiden oluşur. Üzerinde, parmaklarla kapatılıp açılan deliklerin bulunduğu silindirik gövdesi tahtadan ya da kamıştandır. Pes ve koyun melemesini andıran bir sesi vardır. Ses alanı bir oktav kadardır. Türkiye’de daha çok Kars ve Erzurum yöresinde yaygındır. Özbek ve Azeri Türkleri'nin de buna benzer çalgıları vardır.)

MEY a. (ar. mey'). Esk. Eriyip akma.