MEŞİN a. (fars. mişin'den).
1. Bitkisel sepilemeyle hazırlanan koyun derisi. Genellikle saraçlıkta, marokencilikte, ciltçilikte, özellikle de ayakkabı astarcılığında kullanılır.
2. Meşin gibi, esmerleşmiş, sertleşmiş insan derisi için kullanılır. || Meşin suratlı, utanma duygusunu yitirmiş, erdemsiz, onursuz kimse için kullanılır. || Meşin yuvarlak, top, özellikle de, futbol topu.
—Ayakkc. Meşin tersi, ayakkabı astarı yapımında kullanılan tıraşlanmış meşin.
—Kuyumc. Varakçıların, darbelerin etkisini azaltmak için altın ile çekiç arasına yerleştirdikleri ince dana derisi. || Mücevhercinin tezgâhına tespit edilmiş olan ve mücevhercinin maden kırpıntılarını toplamak için dizleri üzerine çektiği deri parçası.
—Oy. Bilardo ıstakasının ucunda bulunan ve topa vurulduğu zaman kayma yapmaması için tebeşire sürtülen deri parçası.
—Şapkac. Erkek şapkasının baş çevresini içten saran ince deri şerit.
♦ sıf. Meşinden yapılmış şey için kullanılır: Meşin çanta. Meşin kemer. Meşin kırbaç.
Kaynak: Büyük Larousse