Bu sabah benim için bile şaşırtıcı sayılabilecek bir olay yaşadım. Benim için bile diyorum, çünkü şaşkın görünmemek adına hep temkinli davranmışımdır. Yine de bu sabahki durum sanki, özellikle, beni şaşırtmak için kurgulanmıştı. Güneş, deniz, temiz hava ve birkaç “hoşsohbet” insanı için geldiğim huzur verici ortamı birden ünlemler ve soru işaretleri diyarına çeviren bir durum…
Sabah dokuz sularında gözümü pansiyon odasında açtığımda sırılsıklam, bedenen ve ruhen tükenmiş bir haldeydim. Kendimi zorlayarak yataktan fırladım ve banyoya geçtim. Aynadaki görüntümden rahatsız oldum. Yüzümü yıkayıp nemli bir havluyla kurulandım. Ne bir bardak su içesim, ne de birkaç lokma atıştırasım olduğundan, tekrar yatağa geçip uzandım. Uykum yoktu, ama güne başlamak da istemiyordum. Yatakta keyifsiz bir şekilde sağa sola dönerken başımın altından hafif bir hışırtı sesi geldiğini fark ettim. Başımı sertçe yastığa bastırdığımda bu hışırtı daha da belirginleşiyordu. Doğruldum, elimle yastığın altını yokladım, bir şey yoktu. Yastığı kucağıma alıp elimle taramaya başladım. Bu hışırtı yastık kılıfının içine sıkıştırılmış bir kağıt parçasından geliyordu. Çekip aldım ve tekrar uzandım. Defalarca katlanmış, buruşmuş, eskimiş birkaç beyaz kağıt parçasına kurşun kalemle karalanmış notlar…
Tesadüfen elime geçmiş eski bir mektup muydu bu? Benden önce burada konaklayanlar tarafından unutulmuş veya kasten mi bırakılmıştı? Yastığa tekrar başımı koyup okumaya başlamadan önce sorduğum ve kafamı asıl karıştıran bir diğer soru da nasıl olup da her gün değiştirilen yastık kılıfının içinde bu mektubun yer alıyor olmasıydı… İlk sayfası olduğunu düşündüğüm kağıdı alıp okumaya başladım.