İlk sayfayı bir çırpıda okudum. Her ne kadar devamında yazanları beklenmedik bir şekilde merak ediyor olsam da, kendimi hala kötü hissettiğim için önce bir duş almaya karar verdim. Duş boyunca okuduklarımı ve bu karalamaların nasıl elime geçtiğini düşünüp durdum. Adamın anlattıkları nedense bende komik bir his uyandırdı. Belki de insanların basit ve olağan şeylere gereğinden fazla anlam kattıkları düşüncesine kapıldım. Buna rağmen empati kurmadığımı da söyleyemem. Okurken kafamda tüm sahneleri canlandırdım, kendimle ve yaşadıklarımla benzerlik kurduğum bölümler olduğuna dikkat ettim. Üstelik tuhaf bir şekilde bir sayfayı yaklaşık bir saatte okumuştum. Ne isim, ne adres, ne de tarih vardı sayfaların hiçbirisinde. Genç ve güzel bir kızdan etkilenen melankolik ve içe dönük bir adamın zırvalarından ibaret miydi okuduklarım? Muhatabına gönderilmemiş, mektup bile denilemeyecek bu karalamaların amacı ne olabilirdi? Kim bilir, saklanmış günlük sayfalarıdır belki de. Bu arada, ilk sayfanın sonunda, emin olmamakla birlikte “2011” yazıyor gibiydi. Duştan sonra kağıtları alıp içerideki odaya geçtim, kanepeye oturup diğer sayfayı elime aldım.
[Devam edecek…]