Akdeniz Bölgesi Bitki Örtüsü
VIP VIP Üye
Akdeniz Bölgesi Bitki Örtüsü
MsXLabs.org & Ana Britannica
Akdeniz Bölgesi'nde doğal bitki örtüsü sıcak ve kurak yazlardan etkilenmiştir. Bu nedenle kurakçıl bir nitelik taşır ve kolaylıkla bozulma eğilimi gösterir. Orman örtüsü çok yerde çalılık halini almış, çalılıklar da yer yer seyrekleşmiş, hatta ovalık yerlerde tamamen ortadan kalkmıştır. Günümüzde Akdeniz Bölgesi'nde görülen bitki örtüsü, başlangıçtaki karakterini tümüyle kaybetmiş gibidir.
Akdeniz Bölgesi'nde doğal bitki örtüsü beş gruba ayrılır:
1. Kıyıdan 500-600 m. yüksekliğe kadar olan yerlerde şiddetli yaz kuraklığına uyan, kışın da yeşil kalan makiler (bak. Maki Bitki Örtüsü) egemendir. Boyları 3-5 m'yi geçmeyen bu bitkiler arasında delice, kocayemiş, sandal ve zakkum en yaygın olanlarıdır; bu bitkiler terra rossa denen killi-demirli ve az kireçli topraklarda yetişir. Kireçli topraklarda yetişen daha seyrek ve cılız bitki tiplerine garig adı verilir.
2. 600-1.200 m. arasında kızılçam ve meşelerin egemen olduğu karışık ormanlar veya yamaç ormanları ortaya çıkar. Kızılçamların aralarında yer yer meşelikler, daha yükseklere doğru ise Halep çamı ile karaçamlar görülür. Bu kesimde kahverengi orman toprakları yaygındır. Yüksek kesimlerde yağış etkisiyle toprakta yıkanma (podzolleşme) görülür.
3. 1.200-2.100 m. arasında ise yüksek ormanlar diye adlandırılan ve sedir, köknar ile kayınlardan oluşan orman kuşağı yer alır. Özellikle Batı ve Orta Toroslar'da saf sedir ormanları vardır. Bu katın tipik tanıtıcı ağaçları Toros köknarı, Lübnan sediri, sarıçam ve çeşitli ardıç türleridir. Amanos Dağları'nda ise Karadeniz Bölgesi'ndekini andıran bitki örtüsüne ve özellikle doğu kayınına rastlanır. Bu katta podzolik karakterli topraklar yaygındır.
4. 2.000 m.nin üstünde iğne yapraklı ağaçlar seyrekleşir ve bodurlaşır. Bu alan 2.100-2.300 m'de sona erer ve Alp çayırları denen, renkli çiçeklerle bezenmiş, yazları da kurumayan yüksek otluklara geçilir. Bu katta kestane renkli çayır toprakları yaygındır.
5. Göller Yöresi ve Tekke Yarımadası'ndaki yüksek ovalarda step bitkileri yetişir. Buradaki stepler gerçekte ot stepleri değil, meşe ormanlarının tahribi sonucu oluşmuş ağaç stepleridir. Ova kenarlarında, tahripten kurtulmuş ardıç ve karaçam topluluklarına rastlanır. Steplerde daha çok kireçli kahverengi ve kestane renkli topraklar yaygındır.
Bölgede, tipik Akdeniz bitkisi olmadıkları halde, yerel koşullara uyum sağlamış Avustralya okaliptüsleri ile kurakçıl Amerika bitkilerinden kaktüsler (örn. Frenk inciri) ve agavlar da (Agave) oldukça geniş alanları kaplar.
MsXLabs.org & Ana Britannica
Sponsorlu Bağlantılar
Akdeniz Bölgesi'nde doğal bitki örtüsü sıcak ve kurak yazlardan etkilenmiştir. Bu nedenle kurakçıl bir nitelik taşır ve kolaylıkla bozulma eğilimi gösterir. Orman örtüsü çok yerde çalılık halini almış, çalılıklar da yer yer seyrekleşmiş, hatta ovalık yerlerde tamamen ortadan kalkmıştır. Günümüzde Akdeniz Bölgesi'nde görülen bitki örtüsü, başlangıçtaki karakterini tümüyle kaybetmiş gibidir.
Akdeniz Bölgesi'nde doğal bitki örtüsü beş gruba ayrılır:
1. Kıyıdan 500-600 m. yüksekliğe kadar olan yerlerde şiddetli yaz kuraklığına uyan, kışın da yeşil kalan makiler (bak. Maki Bitki Örtüsü) egemendir. Boyları 3-5 m'yi geçmeyen bu bitkiler arasında delice, kocayemiş, sandal ve zakkum en yaygın olanlarıdır; bu bitkiler terra rossa denen killi-demirli ve az kireçli topraklarda yetişir. Kireçli topraklarda yetişen daha seyrek ve cılız bitki tiplerine garig adı verilir.
2. 600-1.200 m. arasında kızılçam ve meşelerin egemen olduğu karışık ormanlar veya yamaç ormanları ortaya çıkar. Kızılçamların aralarında yer yer meşelikler, daha yükseklere doğru ise Halep çamı ile karaçamlar görülür. Bu kesimde kahverengi orman toprakları yaygındır. Yüksek kesimlerde yağış etkisiyle toprakta yıkanma (podzolleşme) görülür.
3. 1.200-2.100 m. arasında ise yüksek ormanlar diye adlandırılan ve sedir, köknar ile kayınlardan oluşan orman kuşağı yer alır. Özellikle Batı ve Orta Toroslar'da saf sedir ormanları vardır. Bu katın tipik tanıtıcı ağaçları Toros köknarı, Lübnan sediri, sarıçam ve çeşitli ardıç türleridir. Amanos Dağları'nda ise Karadeniz Bölgesi'ndekini andıran bitki örtüsüne ve özellikle doğu kayınına rastlanır. Bu katta podzolik karakterli topraklar yaygındır.
4. 2.000 m.nin üstünde iğne yapraklı ağaçlar seyrekleşir ve bodurlaşır. Bu alan 2.100-2.300 m'de sona erer ve Alp çayırları denen, renkli çiçeklerle bezenmiş, yazları da kurumayan yüksek otluklara geçilir. Bu katta kestane renkli çayır toprakları yaygındır.
5. Göller Yöresi ve Tekke Yarımadası'ndaki yüksek ovalarda step bitkileri yetişir. Buradaki stepler gerçekte ot stepleri değil, meşe ormanlarının tahribi sonucu oluşmuş ağaç stepleridir. Ova kenarlarında, tahripten kurtulmuş ardıç ve karaçam topluluklarına rastlanır. Steplerde daha çok kireçli kahverengi ve kestane renkli topraklar yaygındır.
Bölgede, tipik Akdeniz bitkisi olmadıkları halde, yerel koşullara uyum sağlamış Avustralya okaliptüsleri ile kurakçıl Amerika bitkilerinden kaktüsler (örn. Frenk inciri) ve agavlar da (Agave) oldukça geniş alanları kaplar.
Tanrı varsa eğer, ruhumu kutsasın... Ruhum varsa eğer!
