Yer Domuzu (Orycteropus afer)
Kayıtlı Üye
Yer Domuzu (Orycteropus Afer)
MsXLab.org
Yer domuzu,Afrika'da yaşayan iri gövdeli bir memeli hayvandır.Boyu,60 santim uzunluğundaki kuyruğuyla birlikte 1.80 metredir.Yüksekliği,omuz hizasında 60 santimdir.Sert gri derisinin üzerinde o kadar az kıl vardır ki,bacakları ve arka kısımlarındaki bazı yerler dışında hayvan çıplakmış gibi durur.Kafası uzun ve ince,kulakları eşek kulağı gibidir.Uzun kafanın ucunda yuvarlak,domuzunkine benzeyen bir burun ve küçük bir ağız vardır.Kökü enli olan kuyruk uca doğru incelir.Ayaklarında çok güçlü tırnaklar bulunur.Ön ayaklarında dört,arka ayaklarında beş parmak vardır.Afrika'da bu hayvanın adı "Aardvark"tır.Bu söz,yerli dilinde yer domuzu anlamına gelir.
MsXLab.org
Sponsorlu Bağlantılar
Yer domuzu,Afrika'da yaşayan iri gövdeli bir memeli hayvandır.Boyu,60 santim uzunluğundaki kuyruğuyla birlikte 1.80 metredir.Yüksekliği,omuz hizasında 60 santimdir.Sert gri derisinin üzerinde o kadar az kıl vardır ki,bacakları ve arka kısımlarındaki bazı yerler dışında hayvan çıplakmış gibi durur.Kafası uzun ve ince,kulakları eşek kulağı gibidir.Uzun kafanın ucunda yuvarlak,domuzunkine benzeyen bir burun ve küçük bir ağız vardır.Kökü enli olan kuyruk uca doğru incelir.Ayaklarında çok güçlü tırnaklar bulunur.Ön ayaklarında dört,arka ayaklarında beş parmak vardır.Afrika'da bu hayvanın adı "Aardvark"tır.Bu söz,yerli dilinde yer domuzu anlamına gelir.
YAŞAM ALANI
Yer domuzu,kuvvetli bacakları ve sivri pençelerinin yardımıyla toprağa hızla gömülebilir.Hayvan bunu,ürküp her zamanki ininden kaçtığı zaman yapar,toprağı,kürekle çalışan bir grup insandan daha hızlı kazdığını gösteren belgeler vardır.Toprağı kazarken arka ayaklarıyla kuyruğunu destek gibi kullanır kazılan toprağı güçlü ön ayaklarıyla geriye,vücudunun altına doğru atar.Sonra da bunu arka ayaklarıyla dağıtır.
Genellikle bir tek yer domuzunun yaşadığı normal in 2.70-3.60 metre uzunluğundadır.Uçta hayvanın dönmesini sağlayacak genişlikte bir uyuma odacığı bulunur.Her hayvanın birkaç ini vardır.Bunlardan bazısı birbirlerinden kilometrelerce uzakta olur.Yer domuzunun terkettiği ine Afrika yaban domuzları ve başka hayvanlar yerleşebilir.
İnsan,Afrika'da yıllarca da kalsa bir yer domuzuyla karşılaşmayabilir.Oysa bu hayvan Afrika'da Sahra'nın güneyindeki bütün bölgelerde sık ormanlar dışında,her yerde bulunur.Yer domuzu geceleri faal olan ve saklanmaktan hoşlanan bir hayvan olduğu için,hayatı konusunda pek az bilgi vardır.Halbuki bu hayvan toprak altında yaşayan diğer yaratıkların tersine besin bulabilmek için uzak yerlere de gider.
BESİN
Yer domuzunun temel besini termitlerdir.Hayvan güçlü pençeleriyle termit yuvalarının,insanın,kazmayla bile delemediği duvarlarını parçalar.Yer domuzu uyguladığı yöntem şöyledir:Hayvan,duvarda pençeleriyle bir delik açar.Telaşlanan termitler oraya koşuşurlar.Yer domuzu o zaman 45 santim uzunluğundaki ince dilini delikten içeri sokar ve termitleri alır.Hayvanın çok sert derisi onu termitlerin saldırısına karşı korur.Hayvan sıra sıra sert kılların koruduğu burun deliklerini de kapar.Böylece tam bir korunma sağlamış olur.
Yer domuzu,duvarları yıkarak yuvaları açtıktan başka,termitleri çürük tahtaların içinde veya sürüyle açık bir yerde ilerlerken de yakalar.Termit dışında,diğer yumuşak gövdeli böcekleri ve biraz da meyva yer ama,kendisine biraz benzeyen pangolinin aksine gerçek karıncaları yiyemez.Pangolinin bunu başarması taşlığa benzeyen,kaslı midesinde sert vücutlu böcekleri ezmek için iri taneli kum bulunması sayesinde olur.
ÜREME
Tek yavru,yaz ortasında anasının ininde dünyaya gelir.Zaman zaman ikiz yavrular da görülür.Küçük yer domuzları iki hafta sonra inden çıkarak analarıyla birlikte besin bulmak için dolaşılar,bu hal birkaç ay sürer.Altı aylıkken de kendi inini kazacak duruma gelir.
DAVRANIŞ
Yer domuzunun temel düşmanları insanlar,av köpekleri,pitonlar,aslanlar,çitalar ve parslar,ayrıca bal porsuğu ya da ratellerdir.Afrika yaban domuzları da bunların yavrularını yer.Yer domuzu kuşkulandığı zaman kanguru gibi vücudunun arka kısmı üzerinde oturur,kuyruğu da kendisine destek olur.Böylece tehlikeyi daha iyi anlamaya çalışır.Tehlike yakın olduğu takdirde ya hemen inine koşar ya da bir yenisini kazar.Kıstırıldığı zaman kuyruğu ya da ayaklarıyla vurarak döğüşür.
ANATOMİ
Yer domuzunun,en ilginç yöntemlerinden biri,zooloji uzmanlarının hayvanları sınıflandırması sırasında,bu yaratığı koyacak bir yer bulmakta çektikleri güçlüktür.Başlangıçta yer domuzu,armadillo ve tembel hayvanlarla birlikte Dişsizler (Edentata) takımına sokulmuştur.Bunun sebebi sadece yer domuzunun ön dişlerinin (Kesiciler ve köpek dişleri) olmamasıdır.Şimdi ise yer domuzu tek başına Damarlı-dişliler (Tubulidentata) takımına sokulmuş bulunuyor.Bu ismin sebebi hayvanın her dişinde ışınlar gibi yayılan ince borucukların bulunmasıdır.Bu dişler de tek başlarına gerçekten ilginçtir.Çünkü bunların ne mineleri vardır,ne de kökleri.Evrim açısından,yer domuzu açıkta kalmış sayılabilir.Desteği,yaşayan yakın akrabaları olmayan bir türdür bu.Durumu şu şekilde anlatmamız belki daha da doğru olur.Evrim bakımından yer domuzu soy ağacının kırık bir dalına yerleştirilmiştir.Ailesinin de en sonuncusudur.
Yer domuzu,kuvvetli bacakları ve sivri pençelerinin yardımıyla toprağa hızla gömülebilir.Hayvan bunu,ürküp her zamanki ininden kaçtığı zaman yapar,toprağı,kürekle çalışan bir grup insandan daha hızlı kazdığını gösteren belgeler vardır.Toprağı kazarken arka ayaklarıyla kuyruğunu destek gibi kullanır kazılan toprağı güçlü ön ayaklarıyla geriye,vücudunun altına doğru atar.Sonra da bunu arka ayaklarıyla dağıtır.
Genellikle bir tek yer domuzunun yaşadığı normal in 2.70-3.60 metre uzunluğundadır.Uçta hayvanın dönmesini sağlayacak genişlikte bir uyuma odacığı bulunur.Her hayvanın birkaç ini vardır.Bunlardan bazısı birbirlerinden kilometrelerce uzakta olur.Yer domuzunun terkettiği ine Afrika yaban domuzları ve başka hayvanlar yerleşebilir.
İnsan,Afrika'da yıllarca da kalsa bir yer domuzuyla karşılaşmayabilir.Oysa bu hayvan Afrika'da Sahra'nın güneyindeki bütün bölgelerde sık ormanlar dışında,her yerde bulunur.Yer domuzu geceleri faal olan ve saklanmaktan hoşlanan bir hayvan olduğu için,hayatı konusunda pek az bilgi vardır.Halbuki bu hayvan toprak altında yaşayan diğer yaratıkların tersine besin bulabilmek için uzak yerlere de gider.
BESİN
Yer domuzunun temel besini termitlerdir.Hayvan güçlü pençeleriyle termit yuvalarının,insanın,kazmayla bile delemediği duvarlarını parçalar.Yer domuzu uyguladığı yöntem şöyledir:Hayvan,duvarda pençeleriyle bir delik açar.Telaşlanan termitler oraya koşuşurlar.Yer domuzu o zaman 45 santim uzunluğundaki ince dilini delikten içeri sokar ve termitleri alır.Hayvanın çok sert derisi onu termitlerin saldırısına karşı korur.Hayvan sıra sıra sert kılların koruduğu burun deliklerini de kapar.Böylece tam bir korunma sağlamış olur.
Yer domuzu,duvarları yıkarak yuvaları açtıktan başka,termitleri çürük tahtaların içinde veya sürüyle açık bir yerde ilerlerken de yakalar.Termit dışında,diğer yumuşak gövdeli böcekleri ve biraz da meyva yer ama,kendisine biraz benzeyen pangolinin aksine gerçek karıncaları yiyemez.Pangolinin bunu başarması taşlığa benzeyen,kaslı midesinde sert vücutlu böcekleri ezmek için iri taneli kum bulunması sayesinde olur.
ÜREME
Tek yavru,yaz ortasında anasının ininde dünyaya gelir.Zaman zaman ikiz yavrular da görülür.Küçük yer domuzları iki hafta sonra inden çıkarak analarıyla birlikte besin bulmak için dolaşılar,bu hal birkaç ay sürer.Altı aylıkken de kendi inini kazacak duruma gelir.
DAVRANIŞ
Yer domuzunun temel düşmanları insanlar,av köpekleri,pitonlar,aslanlar,çitalar ve parslar,ayrıca bal porsuğu ya da ratellerdir.Afrika yaban domuzları da bunların yavrularını yer.Yer domuzu kuşkulandığı zaman kanguru gibi vücudunun arka kısmı üzerinde oturur,kuyruğu da kendisine destek olur.Böylece tehlikeyi daha iyi anlamaya çalışır.Tehlike yakın olduğu takdirde ya hemen inine koşar ya da bir yenisini kazar.Kıstırıldığı zaman kuyruğu ya da ayaklarıyla vurarak döğüşür.
ANATOMİ
Yer domuzunun,en ilginç yöntemlerinden biri,zooloji uzmanlarının hayvanları sınıflandırması sırasında,bu yaratığı koyacak bir yer bulmakta çektikleri güçlüktür.Başlangıçta yer domuzu,armadillo ve tembel hayvanlarla birlikte Dişsizler (Edentata) takımına sokulmuştur.Bunun sebebi sadece yer domuzunun ön dişlerinin (Kesiciler ve köpek dişleri) olmamasıdır.Şimdi ise yer domuzu tek başına Damarlı-dişliler (Tubulidentata) takımına sokulmuş bulunuyor.Bu ismin sebebi hayvanın her dişinde ışınlar gibi yayılan ince borucukların bulunmasıdır.Bu dişler de tek başlarına gerçekten ilginçtir.Çünkü bunların ne mineleri vardır,ne de kökleri.Evrim açısından,yer domuzu açıkta kalmış sayılabilir.Desteği,yaşayan yakın akrabaları olmayan bir türdür bu.Durumu şu şekilde anlatmamız belki daha da doğru olur.Evrim bakımından yer domuzu soy ağacının kırık bir dalına yerleştirilmiştir.Ailesinin de en sonuncusudur.
Kaynak: discoveranimal.com
