Arama

Doku (Hücre Toplulukları)

Bu Konuya Puan Verin:
Güncelleme: 24 Haziran 2011 Gösterim: 6.022 Cevap: 3
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
22 Ekim 2008       Mesaj #1
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Doku
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sponsorlu Bağlantılar

Doku, bitki, hayvan ve insan organlarını meydana getiren, şekil ve yapı bakımından benzer olup, aynı vazifeyi gören, birbirleriyle sıkı alâkaları olan aynı kökten gelen hücrelerin topluluğudur. İlkel canlılar bütün hayatları boyunca bir tek hücre olarak kaldıkları halde yüksek organizmalar çok sayıda hücrelerin biraraya gelmesi ile meydana gelmiştir. Bitkisel organizmaları meydana getiren çok sayıdaki hücrelerin protoplastları birbirinden cansız hücre çeperleriyle ayrılmış olmakla beraber aralarında sıkı bir ilişki göstermektedir. Böyle hücre çeperi içinde bulunan, birbiriyle sıkı ilişki gösteren, aynı kökenden gelmiş protoplast topluluklarına doku, dokuların özelliklerini konu eden morfoloji biliminin dalına da histoloji (doku bilimi) denir.
Dokuyu meydana getiren hücreler genellikle aynı ödevi görmekteyseler de doku tarifinde ön görülen temel düşünce fizyolojik olmaktan çok morfolojikseldir. Eğer fizyolojiksel bakımdan dokunun tarifi yapılacak olursa, kökenleri ayrı olsa bile aynı ödevi gören hücre toplulukları olarak yapılabilir ki, böyle daha geniş anlamda hücre topluluklarına doku sistemi denilmektedir.
Doku hücre bölünmesi sonucu meydana gelir. Tek hücreli organizmalarda bölünen hücreler birbirinden ayrılarak yeni birer birey vücuda getirdikleri halde, çok hücreli organizmalarda bölünen hücrelerden meydana gelen hücrelerin birbirinden ayrılmaması, geçit ve plasmodesma (plasmatik köprüler) gibi madde ve uyartı iletimini kolaylaştıran yapılar ile proplastları arasında sıkı ilişki kurulan hücre toplulukları bireyi meydana getirmektedir. Bazı tek hücreliler bölündükten sonra çevrelerinde meydana getirdikleri müsilaj bir kın ile bir arada tutulan hücre grupları ve bazı mantarlardaki zengin dallanma gösteren ipliksi hücrelerin bir örgü meydana getirmek üzere sık sık kümeler halinde olmaları, dış görünüş bakımından dokuyu andırsalar bile gerçek doku değil, yalancı dokulardır.
Dokular;
  1. Bitkisel dokular
  2. Hayvansal dokular
olmak üzere ikiye ayrılarak incelenmektedir.
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
22 Ekim 2008       Mesaj #2
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Bitkisel Dokular (bak. Bitkisel Dokular ve Özellikleri)
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Sponsorlu Bağlantılar

Bitkilerin yapısını meydana getiren dokulara bitkisel dokular denir. İleri bitkilerin hücrelerinde dokular halinde organize olarak farklılaşmışlardır. İki temel grup halinde toplanabilirler:

1. Meristemik doku (bölünür, sürekli, sürgen, değişken doku)
Meristem hücreleri, çekirdekleri büyük hücre arası boşlukları olmayan, genellikle çok küçük ve çok sayıda vakuole malik hücrelerden yapılmıştır. Bu hücrelerin esas özelliği sık sık bölünerek (mitoz bölünmeyle) yeni hücreler meydana getirmesidir. Meydana gelen hücreler farklılaşarak sürekli doku hücreleri halini alır. Meristemler bulundukları yerlere göre isim alırlar. Kök, gövde veya bunların yan organlarının uçlarında bulunan meristem dokuları apiteal meristem adını alır. Kök veya gövdenin uzanmasını sağlarlar. İnterkalar meristemler ise sürekli dokular arasında kalan meristemlerdir. İnterkalar meristemin de görevi organın uzunluğuna büyümesini sağlamaktır. Çevreye paralel bölünmelerle organın enine büyümesini sağlayan meristematik doku ve kambuyumdaki meristem lateral meristemdir.

1.1. Primer Meristem (öncül)
Bitkinin tüm yaşamı süresünce bölünme yeteneğini devam ettiren meristemlerdir. Bunlar kök ve gövde uçları ile yanal organlarının uç kısımlarında bulunmaktadır. Bu meristemin bulunduğu bölgelere "büyüme noktaları" veya "vegetasyon bölgeleri" adı verilmektedir. Kök ve gövde de büyüme noktalarında dıştan içe doğru üç bölge ayırt edilmektedir. Bu bölgeler ise sürekli dokulardan epidermisi oluşturan "dermatogen", korteksi oluşturan "periblem", merkesi silindiri verecek olan "pleurom"dur.

1.2. Sekonder Meristem (soncul)
Sürekli doku haline dönüşmüş hücrelerin yeniden bölünme yeteneği kazanması ile sekonder meristemler oluşur. Bunların etkenliği ile de yeni hücre ve dokular meydana gelir. Örneğin ağaç gövdelerini örten mantar kambiumu bu tip meristemlerden birisidir.
Bitkilerde bulunuş yerlerine göre 3 çeşit meristem gözlenir:

1.2.1. Apikal Meristemler
Bunlar kök ve gövde ile bunların yanal organlarının uç kısımlarında bulunan meristemlerdir. Apikal meristemlerin bulunduğu bölgelere büyüme noktaları adı verilmektedir.

1.2.2. İnterkalar Meristemler
Sürekli dokular arasında kalan ve bu dokuların arasında bölünme gösteren hücrelerin oluşturduğu meristemlerdir. Bu meristemler tipik olarak at kuyrukları ve buğdaygillerin yapraklarının çıktığı bölgelerde bulunurlar.
NOT: Apikal ve interkalar meristemler bulundukları organın boyca uzmanlarını sağlarlar.

1.2.3. Lateral Meristemler
Bu meristemler yalnızca çevreye paralel bölünme gösterdiklerinden bulundukları organın çapça artışını (kalınlaşmasını) sağlamaktadır.

2. Sürekli doku (Yetkin doku)
Bölünme özelliği göstermeyen sürekli doku hücreleri meristem hücrelerinden geniş vakuollere malik olup, daha az protoplazma taşımaları, hatta bazen büsbütün protoplastlarını kaybedip ölü hale getirmeleriyle ayrılırlar. Çeperleri kalın olup, farklı dokularda kalınlıkları ve kimyasal yapıları farklıdır. Sürekli doku, morfolojik ve fizyolojik özellikleri göz önüne alınarak sınıflandırılırsa beş kısımda incelenebilir:

2.1. Koruyucu doku
Organların dışında bulunan ve iç kısımdaki dokuları her bakımdan, mesela; kuraklığa, çok fazla su kaybına, dış tesirlere karşı koruyan dokudur. Bu dokuyu teşkil eden hücreler genellikle tabakalar halinde organların üstünü kaplamaktadır. Yapraklardaki epiderma, kök ve gövdelerin mantar tabakaları koruyucu dokuya misal olarak gösterilir. Yapraklardaki epiderma üzerinde kütin denilen mumsu bir tabaka vardır. Yaprak yüzeyinden su kaybını azaltır, ayrıca dış ortamdaki gazlar ile epiderma altındaki hücre arası boşluklarında bitkinin fizyolojik faaliyeti sonucu toplanan bazı gaz ve su buharının alış verişini sağlamak gayesiyle epidermada stoma adı verilen gözenekler bulunur. Yine epiderma üzerinde epidermanın dışa doğru meydana getirdiği tüy, kabartı gibi çıkıntılar bulunur.

2.2. Parankima (Temel doku)
Asıl dokular olup, bitki bünyesinin büyük bir kısmını kaplayan, ince çeperli canlı hücrelerdir. Besin maddesi bakımından zengin özsuyu ile dolu vakuoller ihtiva ederler. Vazifelerine göre farklı isimler alırlar:
Özümleme (Assimileme,Özümleme) parankimasıIşık karşısında klorofil maddesi sayesinde organik maddeler meydana getirir. Yapraklarda bulunur.(Yaprağa yeşil rengini verir.) Havalandırma parankiması (Aerankima)Hücreler ile dış ortam arasındaki madde alışverişini sağlama bakımından oldukça geniş hücre arası boşluklarına malik parankima hücrelerine denir. Bataklık bitkilerinde bulunur.
İletme parankimasıİnce çeperli olan iletme parankiması, hücreleri assimileme parankimasından iletken dokuya kadar özümleme maddelerini çok sayıda dar hücrelerden az sayıdaki daha geniş hücrelere safha safha toplayarak iletim yolundaki çeper sayısını azaltmakla geçişmedeki direnci azaltarak sağlar. Depo parankimasıParankima hücreleri bazen gerek su gerek farklı besin maddelerini yedek olarak saklama ödevini yapabilir.

2.3. Destek doku
Bitkiler hem kendi ağırlıklarına, hem de dış tesirlere karşı özelliklerini koruyabilmek, dayanıklı olabilmek için bazı doku elementlerini gerekli bölgelere koyarak direnç, destek ve esneklik sağlarlar. Çeperleri fazla kalınlaşmış böyle dayanıklı hücrelerden meydana gelmiş dokuya destek doku denir. Sklerankima ve kollenkima olmak üzere iki kısımda incelenir. Sklerankimayı meydana getiren hücreler olgunlukta hücre çeperleri hem kalın hem de çoğunluk odunlaşmıştır. Protoplastlarını kaybetmiş ölü hücrelerdir. Uzaması sona ermiş organlarda bulunur. Kollenkima ise çeperleri selülozdan yapılmış olduğundan esnek, canlı hücrelerden ibaret olduğu için uzamakta olan organlarda, özellikle genç gövdelerde, yaprakların orta damarlarında, çiçek ve yaprak saplarında bulunur. Köşe kollenkiması, levha kollenkiması gibi çeşitleri vardır.

2.4. İletim doku
Kara hayatına uymuş yüksek bitkilerde topraktaki su ve suda erimiş maddelerin topraktan uzak bulunan organlara asimileme (özümleme) organlarında meydana gelen organik maddelerin de kullanılmaya veya depo edilmek üzere organik madde yapma yeteneğinde olmayan, organlara iletimini sağlayan dokudur. Bitkilerde birbirinden farklı yapı ve vazifede iki tip iletken doku vardır. Bu iki dokudan biri topraktan aldığı su ve suda erimiş inorganik maddeleri topraktan uzak organlara ileten hücrelere sahip ksilem'dir. Diğeri özümleme organlarında meydana gelen organik bileşikleri harcanacakları ve saklanacakları organlara ileten hücrelerin bulunduğu floem'dir. Ksilem aşağıdan yukarı, floem yukarıdan aşağı doğru iletimin vukua geldiği dokulardır. Ksilem su ileten borular, ksilem (lif) leri ve ksilem parankimasından yapılmıştır. Floem, kalburlu borular, arkadaş hücreleri, floem sklerankiması ve floem parankiması olmak üzere farklı doku elementlerinden meydana gelir.

2.5. Salgı sistemi
Bitkilerde metabolizma sonunda meydana gelip tekrar metabolizmaya girmeyen maddeler salgı maddeleridir. Salgı maddeleri sıvı veya katı haldedir. Salgı maddeleri arasında su, ferment, alkaloit, glikozit, balözü, müsilaj, lateks, reçine, eterik yağ ve kristaller sayılabilir. Bu maddeler her ne kadar metabolizma artığı iseler de, bitki için değişik yönlerde fayda sağlamakta rol oynarlar. Salgı maddeleri ya hücre içinde depo edilir. Böyle salgıya hücre içi salgı denir. Ya da hücreden dışarı atılır. Böyle salgı ise hücre dışı salgıyı teşkil eder. Salgı hücreleri ve bu hücrelerin bir araya gelerek meydana getirdikleri salgı bezlerinin belli bir kökeni yoktur. Bitkinin herhangi bir organında, herhangi bir doku içinde bulunabilirler.

Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
22 Ekim 2008       Mesaj #3
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Hayvansal Dokular (bak. Hayvansal Dokular ve Özellikleri)
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Hayvansal dokular beş grupta sınıflandırılarak incelenebilir:

1. Epitel doku
Vücut yüzeyini örten ve vücut içindeki boşlukları sınırlayan devamlı bir tabaka ve örtüyü yapan hücrelerden meydana gelir. Koruma, emme, salgı ve duyu gibi ödevleri görürler. Vücudun epitel tabakası, alttaki hücreleri mekanik zarardan, zararlı kimyasal maddelerden, bakterilerden ve kurumadan korurlar. Diğer epiteller artık ürünler olarak çok çeşitli maddeler salgılarlar veya bu salgılar vücudun diğer bir yerinde kullanılır.
Epitel dokular biçim ve fonksiyonlarına göre alt sınıflara ayrılır:
  • Örtü epiteli
  • Duyu epiteli
  • Salgı epiteli
2. Bağ doku
Mezenşimal kökenli bir doku olan bağ dokusu, tüm dokuları birbirine bağlar. Beslenmelerini, korunmalarını, dokular arası alanların dolumunu, yağın depolanmasını, kan hücrelerinin üretimini, enfeksiyonlara karşı korunmayı ve doku onarımını sağlar. Bağ dokusu zemin maddesi, hücreler ve fibrillerden oluşur. Alt sınıflara ayrılarak incelenir.
  • Bağ doku
    • Embriyonik bağ dokusu
      • Mezenşimal bağ doku
      • Muköz bağ doku
    • Erişkin bağ dokusu
      • Genel bağ doku
        • Gevşek bağ dokusu
        • Sıkı bağ dokusu
          1. Düzenli sıkı bağ dokusu
          2. Düzensiz sıkı bağ dokusu
      • Özel bağ doku
        • Elastik bağ doku
        • Retiküler bağ doku
        • Pigment doku
        • Yağ doku
3. Kan doku
Kan kırmızı ve beyaz kan hücrelerini ve kanın hücresel olmayan sıvı kısmını içine alır. Bu sıvıya plazma denir. Bazen bu doku bağ doku içinde de sınıflandırılır çünkü benzer hücrelerden köken alır.Kan atardamar toplardamar ve kılcal damardan oluşan damar agının içende dolaşan akıcı pilazma ve hücrelerden meydana gelmiş kırmızı renkli bir hayati sıvıdır.Kan ile ilgili tıbbi terimler genellikle hemo ve hemoto sözcükleri ile başlar.Bu sözcükler eski Yunanca'da kan sözcügünü karşılıyan haimoden türetilmiştir.

4. Sinir dokusu
nötron denenen hücrelerden oluşmuştur.Sinir hücreleri çok hızlı çalışır.Omurlik tarafından yönetilirler.Snir hareketlerine refleks denir.snirler kıkırdaktan oluşmuştur.Sinirler vücudumuzun hertarafını sarmışlardır.

5. Üreme dokusu
Dişilerde yumurta hücreleri ve erkeklerde spermleri üretmek üzere değişime uğramış hücrelerden meydana gelen dokuya denir. Yumurta hücreleri çoğunluk yuvarlak veya oval ve hareketsizdirler. Sperm hücreleri yumurta hücrelerinden daha küçüktür. Stoplazmalarının çoğunu kaybetmiş olup bir kuyruk geliştirmişlerdir ki bununla hareket sağlanır.
Daisy-BT - avatarı
Daisy-BT
Ziyaretçi
24 Haziran 2011       Mesaj #4
Daisy-BT - avatarı
Ziyaretçi

Doku


Bitki ve hayvan organlarını meydana getiren ve canlının embriyon evresinde oluşmaya başlayan, görevleri, yapıları farklılaşmış hücre toplulukları.

Çokhücreli canlılara özgü bir oluşum olan dokular, bitki ve hayvanlarda birbirinden farklıdır. Bitki dokuları gelişme şekillerine göre iki grupta toplanırlar: 1) sürgendoku (meristem), 2) değişmez dokular.

Bitkilerde ana doku sürgendokudur. Embriyo dokusu da denir. Zarları ince, çekirdekleri iri, sitoplazmaları bol, yüksek bir bölünme yeteneği gösteren, hücrelerarası boşlukları olmayan hücrelerden oluşur. Sürgendoku, bitkilerin kök, gövde ve dal uçlarında bulunur (büyüme konisi). Bölünerek çoğaldıkça bitkinin uzamasını sağlar. Yeni yeni hücrelerin meydana gelmesiyle büyüme konisinden uzaklaşan sürgendoku hücrelerinde farklılaşma göze çarpar; yapacakları işlevlere uygun biçimler alırlar ve değişmez dokuları meydana getirirler.

Koruyucu doku (üstderi ya da epiderm), bitkiyi saran, gözenekli bir hücre tabakasıdır. Bitki yaşlandıkça üstderinin yerini hücre zarlarında su geçirmez mantarözü maddesi bulunan, birkaç sıra hücreden yapılmış mantardoku alır. Üstderinin altında, yaprakların, kökün ve gövdenin büyük bir bölümünü oluşturan, hücreleri canlı özekdoku yer alır. Özekdokunun bir bölümü özümlemedokusu, bir bölümü ise depo ödevini gören klorofilsiz özekdokudur. Kimi özekdoku hücreleri de salgı üreten hücre, kanal ya da cepler hâlinde salgıdokuyu oluştururlar. Bitkilerdeki değişmez dokulardan bir başka grup ise destekdokulardır. Bunların bir kısmı canlı hücrelerden (pekdoku), bir kısmı da ölü hücrelerden (sertdoku) oluşur. Bitkilerdeki son doku grubu iletken dokulardır. Bunlardan da soymuk dokusu canlı, odun dokusu ölü hücrelerden meydana gelmiştir.

Hayvanlardaki dokular ise başlıca dört tipe ayrılır: Epitel dokusu, bağ ve destekdokusu, kasdokusu, sinirdokusu. Epitel dokusu, görevlerine göre üçe ayrılır: 1) Örtü epiteli (epitel) hayvan vücudunun dış yüzünü ve iç organların yüzünü örter, hücreleri arasında boşluk yoktur. 2) Bez epiteli, ya tek ya da birçok hücreden oluşur, sindirim ve solunum sistemlerinde bulunur. 3) Duyu epiteli, duyu sinirlerinin alıcı uçlarını taşıyan ve duyu organlarında bulunan hücrelerdir.

Bağ ve destek-dokusu, çeşitli dokuları birbirine bağlayan, vücuda destek olan ve direnç kazandıran dokudur. Hücreleri düzensiz ve dağınık, araları boşlukludur. Bu boşluklar doku hücreleri tarafından salgılanan ara madde ile doludur. Başlıca dört gruba ayrılır: 1) Doku ve organlar arasındaki boşlukları dolduran, organların bir araya gelmesine ve iskelete tutunmasına yardım eden katılgandoku, 2) kıkırdakdokusu, 3) iskeleti meydana getiren kemikdokusu, 4) hücreleri al ve akyuvarlar, ara maddesi plazma denen bir sıvı olan kan-dokusu. Kasdokusu, hareketi sağlayan kasları oluşturan dokudur. En farklılaşmış hücreler ise sinirdokusunda bulunur. Nöron adı verilen, boz maddeden yapılmış bu hücreler bir asıl hücre kısmı, bir de akson ve dendrit adı verilen uzantılardan oluşur. Nöronlar arasında ise sinir tellerinden yapılmış akmadde vardır.

MsXLabs.org & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi

Benzer Konular

31 Ekim 2016 / seawas11 Cevaplanmış
25 Aralık 2012 / Fenchatlağı Cevaplanmış
12 Eylül 2017 / Misafir Cevaplanmış
8 Ekim 2013 / Misafir Cevaplanmış