Tek yürek olduk bir süre...Önce şehitlerimize yandı içimiz,ardından Van'dan gelen haberle sarsıldık...Elimizden geldiğince yardım göndermeye çalıştık;paylaşım ortamlarında yardım çağrılarını paylaştık,face de profil resimlerimizi değiştirdik,haberleri içimiz titreyerek,gözlerimiz nemlenerek,kurtulanlara Allah'dan yardım,kurtulamayanlara rahmet duaları ederek izledik....Kıyaslamalar yaptık,Japonyada aynı şiddetteki depremde sadece marketteki tuvalet kağıtları devrildi,(dikkatinizi çekerim raflar bile değil;sadece üstüneki birtakım mallar)...Bizdeyse...
Biçareliğimize,vurdumduymazlıklara,kadere veryansın ettik..Bağış yapanları taktir ettikHayat bu! Herşey boş aslında,her şey bir anlık dedik...
Ocaklar söndü.Kaybımız büyük.Üzüldük,kahrolduk.. Hepimiz kaybolan canlara ağladık...
Diğer yandan;kısa bir süre geçti geçmedi;dizilerimizi izledik,sıcacık evlerimizde çaylarımızı yudumladık,işe güce daldık,yine aşk meşk yazıları yazdık,şarkı türkü ,alıntı,çalıntı paylaştık..Hayat bu! Ne olursa olsun devam ediyor....dedik.Kaldığımız yerden devam ettik.
Yanisi Tüm türkiye kayıplarına yanıyor amaa...
Ateş "en çok" düştüğü yeri yakıyor.
