Yorgunum,
Belirsiz bir hüzne sarılmaktan… Hep alan, vermeyi kayıp sanan hüzünlerdi parmak uçlarımla nefes nefese koştuğum. Hiç varamadığım menzillerdi yakalayamadığım… Bulduğum mahzun kır çiçekleriyle oyaladım kendimi bir zaman… Çiçeklerin ömrü kelebekler kadar kısadır yollarda… Kopardığın an, bir bakarsın, soluvermiş… Kandırmış seni, eski canlılığıyla kalacağım diye. Cansız, solgun çiçeğe benzer,
Fersiz gözlerden, yoruldum…
