Beni beklediysen bitmiş taraflarıma sığınmı dedim
Haziran yağmurlarına gizlenen toprak kokusu gibi yorgunmu kal dedim
Çiçeksiz yeşillerin arasında bir solgunluk ol mu dedim
Göz nurum umudu yazma bana
şehirlerin üstüne yürüyen türkülerini söyleme banaHiç ağlama iyi yanlarıma yaslan
Koyan hasretliklerime ranza olma
Gözlerine vermişim masaların tüm şarkılarını
Mangal gibi yüreğime attığım seni
Eskitemem İçimdeki talanlarıma yoldaş yapamam seni
İlk sakarlığım gibi göremem
yorgunum bir tanem bir mevsimi eskiten bir çiçeğin
bahara verdiği ilk yeşili gibi
kaç uzun gece eskittim
günler aylar ve mevsimler
ve senleyim şimdi
usulca şarkısını çalan kemanın çektiği acı gibi
bakmaktayım uzaklığına
gözlerimde sevdiğin sevdalar
beklediğin yarınlar
kapıya kendini dayamış anne bekleyişleri
senin için istediğim bulutlar
her gece özlediğim yüreklerin dilinden anlayan
ben
gelecek inecek yüreğine
yoksul sevdaların hatırına
sevilipte kendini bitiren bir şiirin bitmeyen satırları gibi
özleme yazılan satırlar gibi kan ter içinde
gözlerinde sıcağım
bıçak yemiş bir yara gibi
akmaktayım sıcaklığımla tenine
inme nolur yaralarıma talanlarıma
cellatlarıma eşlik edersin
bilmezmisin
utanırım
ölüme kollarında gitmekte
yürüdüğüm adımlarıma ihanettir
ezme sevdalarımın mutlu çoçuk zamanlarını
yedi iklim sevdalarına yaşatmışım kendimi
sen olduğun zamanlara sözlenmişim
öfkemde kar altında çığ tutar senle
her bir yanım senli adımlarında
kendi şifrelerini dayatmakta
kaçıncı bahara düşerim
bilmem
bildiğim bu derde düşmüşüm bir kere
sensizliğin tesellisi olmaz
biliyorum...
Alinti-Sunum Öykü
