• Bir gün bir âşık sevgilisinin kapısını çaldı. Sevgili içerden seslendi:
• Kapıyı kim çalıyor, kim o!
• Âşık: Benim, ben deyince,
• Sevgilisi ona: Git buradan! Sen henüz olgunlaşmış değilsin, diyerek kapıyı açmadı.
• Zavallı âşık kapıdan çekti gitti. Yollara düştü, ayrılık acısıyla yandı yakıldı.
• Tam bir yıl sonra geri döndü ve sevgilisinin kapısını tekrar çaldı.
• Sevgili içerden yine seslendi:
• Kapıyı kim çalıyor, kim o!
• Âşık: Sensin, sen dedi.
• Sevgili kapıyı açarak; mademki sen ben oldun, ey ben gel içeriye, gönül evi dardır oraya iki kişi sığmaz, dedi.
Mevlana/Mesnevi
• Kapıyı kim çalıyor, kim o!
• Âşık: Benim, ben deyince,
• Sevgilisi ona: Git buradan! Sen henüz olgunlaşmış değilsin, diyerek kapıyı açmadı.
• Zavallı âşık kapıdan çekti gitti. Yollara düştü, ayrılık acısıyla yandı yakıldı.
• Tam bir yıl sonra geri döndü ve sevgilisinin kapısını tekrar çaldı.
• Sevgili içerden yine seslendi:
• Kapıyı kim çalıyor, kim o!
• Âşık: Sensin, sen dedi.
• Sevgili kapıyı açarak; mademki sen ben oldun, ey ben gel içeriye, gönül evi dardır oraya iki kişi sığmaz, dedi.
Mevlana/Mesnevi
