'Mevlana'nın bir sözü vardır;
Edepli edebinden susar, edepsiz de onu ben susturdum zanneder!
Ne kadar doğru bir sözdür.. Devam eder ve der ki;
İnsanoğlunda akıl noksanlığı iki türlüdür. Biri delilik, diğeri ise cahilliktir. Cahil olan edepsizlikle herkesi alt ettim zanneder oysa anlamaz ki edepli edebinden susmaktadır.."
Edep güzel ahlaktır. Güzel ahlak içiyle dışı bir istikameti düzgün olandır. Sır saklayandır.. Edepsiz insan ise haksız iken kendisini haklı göstermeye çalışmak için, susacağı yerde yaygara kopararak bir şeyler elde etmeye çalışır. Her kızgınlık anında kendisine söylenen özel şeyleri olduğu gibi söylemekten çekinmez, çoğu kez de gözünün içine baka baka hiç utanmadan yalan söyler..
Böylesi insanla ne dost ne de düşman olunuz.
Edepli insanlar iyiyi kötüyü gösterirken insan seçmez, o karşıdaki insanın davranış seviyesine göre değil kendi terbiyesine göre muamele eder, başkasında zarar görebilir fakat başkasına zarar vermez. Birileri onu aldata bilir fakat o kimseyi aldatmaz.
Darda kim kalmışsa hiç tereddüt etmeden yardıma koşmaktadır.
Düşene herkes tekme atarken o çamurlar içinden elinden tutup çıkarmaktan bir an bile tereddüt etmez..
Edebi olmayan insan yalnız kendisine zarar vermez etrafındaki herkese zarar verir.
Bir insanda edep varsa ilimde vardır. Fakat edepsiz bir insan kütüphaneler dolusu kitapta yutsa da yine edepli olmadıktan sonra en cahil kişiden daha cahil davranır..
Alıntı
Toplam Yorum 1






