Bitene kadar ağlamak istiyorum, hatta ağlıyorum. Hıçkırıklarım bir biri ardına geliyor ve ben iyice bitiyorum. Bunları yaşamak için nerde hata yaptığımı hiç bulamadım. Hiç bir şeyin anlamı kalmadı artık benim için. Açım, bir damla mutluluğa açım ben.
Artık ne kelimelerin, ne şarkıların, ne güneşin, ne de gülümsemenin bir anlamı var.
Her bir adımda yalan var bu sokaklarda, adım başı bir acı saplanıyor yüreğime. Ağlıyorum, ağladıkça içimdeki acı akmak yerine daha çok içimde yer ediyor. Bu gözyaşlarımın hesabını kim verecek, geçen zamanımı nasıl geri getireceğim peki ben.
Küstüm... Sana küstüm, ona küstüm, hepinize küstüm. Hayata küstüm işte, sonunda başardınız. Kendi kendime yaptığım telkinler bile beni huzura kavuşturmaz oldu. Çekip gitmek gerek artık her şeyi yalan bu dünyadan. Her seferinde umudumu, papatyalarımı, yüreğimi kaybedeceksem ne anlamı kaldı ki nefes almanın. Güçlüymüş gibi durmaktan çok yoruldum artık. Güçlü değilim, umutlu değilim, hayallerimi son kez kaybettim, artık onları aramayacağım.
Gözlerimden akan bu acı beni gittikçe yok ediyor. Korkuyorum... Bu seferde yaşama sarılamamaktan korkuyorum. İçimde gün geçtikçe eriyip yiten bir şeyler var. Ben çabaladıkça daha çok batıyorum saplandığım bu karanlığa. Keşke diyorum, her geçen günün ardından keşkelerim çoğalıyor. Ne kadar daha.... Ne kadar daha böyle yaşayabilirim ki...
Sevmek istedim
Gülmek istedim
Beni sevebilir dedim.
Güneş belki bu sefer yüreğime doğar dedim
Ve gitti...
Kimdim, ne hissetmiştim
Ne kadar yeniydi,
O istemişti, o hayallerime girmişti
Ben kaçtıkça o ellerimden tutmuştu
Sevmek istedim sadece,
Sevgi istedim.
Benim bir alacağım kalmadı bu hayatta
Ama senin alacağın olsun...
Gittin, gittim...
Ve bir daha dönmeyeceğim...
Pelin Mutluay
Toplam Yorum 3
