Hayat!
Küstüm sana..
Ve sende ne varsa; yazına, kışına, o çok sevdiğim baharına..
Kurduna-kuşuna, börtüne-böceğine, kadınına-erkeğine, yaşlısına-gencine..
Yüzüme gülümseyen günahsız çocuklarına bile küstüm...
Yanımda olan, sana en yakınım diyen uzağımdakilere de...
Küstüm işte..
Hayat!
Barışmamız zor artık gitmek istiyorum...
Senden çok uzaklara..
Yüzüme gülüp hep ağlatan Hayat...
Düşünüyorum, küsmek için bahanem çok, mutlu olmaya bahanem varsa da gözüm onları görmüyor.. Demek ki, bende olan güzellikleri gölgeliyorsun zalim Hayat!..
Senle yarışamam, sana gücüm yetmez..
Belki böyle istiyorum yenilgi hoşuma gidiyor...
Belki de çok zayıfım..
''Hayır! Bu alemde ben de varım ve ben de, ben de sesimi yükseltmek istiyorum'' diyemiyorum...
Desem neye yarar Hayat...
Rüzgarına, karına, boranına, ayına, güneşine, çiçeklerine ağaçlarına, gülüne, bülbülüne..
Velhasılı, sende ne varsa...
küstüm Hayat!....
