bir gün bozulur mu bu suskunluk dersin
ne zaman kurtulurum bu sonu gelmez yarınlardan
ister istemez takılıyor gözlerim uzaklara...
zamanı durduramıyorum,
son veremiyorum dondurduğun günlere,
geceler kapkara,
güneş doğmuyor hiç gündüzlerime
takılıyor gözlerim uzaklara ister istemez...
kendi avuçlarımda can veriyorum her gün
kanıyor içimde tarif edemediğim yerler
bir fırtına kopuyor,sonra bir yağmur
sel olup akıyorum gözlerimden
yüreğim çırpınışlar içinde
canımdan canlar gidiyor her haykırışta...
bir gün,kırdım hayatımın tüm renklerini
yaktım hiç acımadan renge dair ne varsa içimde
biraz kül şimdi avuçlarımda kalan
kayboluyorum kendi içimde
yürüyorum kopkoyu bir kedere doğru
ben mechul,sen ne yaptığı bilinmeyen
bir pişman,bir düşman
sonra çıldırtan bir suskunluk
ister istemez takılıyor gözlerim uzaklara,
sanki gelecekmişsin gibi,
bekle dememiştin oysa...
Toplam Yorum 0
