Aşkın da hüznün de tadı yok.sen yoksun.Hüznü çok severdim bilirsin bak yine hüzünleniyorum şimdi ama daha bir başka bugün,
çünkü bugün aylardan eylül,hüznün ve aşkın en tatlı yaşandığı mevsim.
Sen eylülde hüzünlendin mi hiç?herşeyin bir anlamı olur bu mevsimde.
gözlerinden akan yaşların,sararıp dökülen yaprakların elini bırakıp son vedayı yapmanın.
başını omzuna dayamış sevgilinin uzak ufuklara dalıp neler geçirdiğini düşünürsün aklından.
ve yerine getiremediğin sözleri düşünürsün,pişmanlıklarının ve birdaha geriye dönülemezmişliğin,hayatın acı darbelerini düşünürsün.
Düşünürsün ve bir damla daha yaş akıtırsın billur pınarlardan.Oysa hep acı çekmeyi istedim ben hayatımda,başkası çekmesin benim adıma
ve ben hiç şikayetçi olmadım bu halimden,sırf sevdiklerim uğruna...
Sen eylülde sevdin mi hiç?imkansız bir aşkın kollarına bırakabildin mi kendini umarsızca?
Herşeyi boş verip attın mı kendini sevgilinin kollarına?Yağmurda ıslandın mı hiç,iliklerine kadar üşümenin hazzına varabildin mi?
Ve bir sabah hayatında hiç olmayan birini çılgınlar gibi özleyerek uyandın mı?
eylül de bitti gidiyor işte...bir hüzün,bir hazan ve bir aşk mevsimi daha sona eriyor...
