bu ara çok yorgunum
eski bi koltuk gibi yüregim
yıpranmış kumaşınla yıllara meydan okuyor..
ya da okudugunu sanıyor...
biten bir aşkın izlerini taşıyor
tıpkı üzerine dökülen koltuktaki lekelerim gibi kalıyor silinmiyor..
bu ara çok melankolik oldum
kimsenin beni anlamadıgını düşünmeler
tüm vaadlar acı verir oldu...
sevmeye aşık olmaya
sevilmeye korkar oldum...
bu ara çok yorgunum
eski bir koltuk gibi yüregim
yıpranmış kumaşınla yıllara meydan okuyor...
Toplam Yorum 0
