Gözlerim nemlenmiş gene
seni düşününce böyle oluyorum hep
hep ağlıyorum
neden gittin
daha yarım kaldık daha yaşayacaktın
bilirim meleklerlesin gök kubbede yerin hazırdır
off nebileyim sindiremem işte
neden biz diye sormadan edemem
çok denedim yanına gelmeyi
çok ölümlerden döndüm
gözlerinin mavisinde bir kez daha kaybolabilmek için
birkez daha tutabilmek için ellerini
çatlamış dudaklarına bir buse için
ne yıllar devirdim
sadece rüyalarımda varsın artık
başkasına bakmam bile bakamdım titredim boşluğunda
arar gözlerim gene de seni
gözüm alışmış sana bir kere sadece seni bekler
gelmeyeceğini
gelemeyeceğini bile bile
ama umut ya işte bu
ben yol yapmışım umutlardan kendime zaten
kızımız büyüdü bu arada
seni soruyor
ama anladı oda artık
eskiden inanırdı ama şimdi biliyor
sana mektuplar yazıyor gizli gizli ağlıyor
bilmiyor ki bende yazıyorum hergece
Hergece senınle giriyorum bu yatağa aslında
kokun hiç gitmedi burnumdan
sen hiç gitmedin aslında
çay içtiğimiz kafeler
ve nice çılgınlıklarımız belkı
anılarım hiç yük olmadı bana içinde sen varsın diyemidir bilmem
hiç ağır gelmıyorlar
dinmez kanayan yaram bitmez acın içimde
gülmez yüzüm sen olmadan
yetmez seni unutmaya ne sigaralar ne başka bişey
hadi bir çıkıversen
dönsen köşeden
dönsen köşeden…
Toplam Yorum 0
