Bir zamanlar,
İlgiyle bakardım sana.
İçindeki çocuksu sevinçler
Bana yaşama gücü verirdi.
Gözlerinin içinde derin ışıltılar bulur,
Gülüşüne içim giderdi.
Geceleri uykum gelmezdi.
Hayaline sarılır,
Güne seninle başlardım.
Her sabah kapıya çıkar,
Bizim sokaktan geçmeni beklerdim.
Kimi geceler gizlice kapına gelir,
Camına kocaman taşlar atardım.
Işıklar yanardı.
Ben duvarın arkasına saklanırdım.
Sen pencereye çıkardın.
Bağırırdın, kızardın.
Gülmek sana çok yakışırdı,
Kızmakta öyle.
Ben aldırmaz sessizce gülerdim.
Sen perdeyi çekerdin.
Ben ıslığımı çalarak uzaklaşırdım...
Sabahları coşkuyla çıkardın kapıdan.
Sırtında çanta okula giderdin
Sana ilgiyle bakanlara aldırmazdın.
Hayalleri hep seninle doluydular
Sen bunları bilmezdin.
Görmezden gelirdin onları.
Takmazdın kimseyi,
Deli dolu yaşardın.
Akşamları hep aynı saatte dönerdin.
Sokaklar kalabalıklaşır,
Herkes seni gözlerdi.
Sen onlara döner tebessümler sunardın
Bense kıskanırdım seni...
Ve birgün ışıklar söndü.
Uyandığımızda sen yoktun.
Dünya kararmıştı içimizde,
Sokağımızda güneş batmıştı...
Şimdi gözlerinin rengi sönük
Yüzün sarı, başın eğik.
Yıkık bir yosma gibisin karşımda.
Belliki aşkları tüketmişsin,
Yaşamaktan uzaksın.
Aşk sandığın en iğrenç duygu,
Yıkılmanın en acısı seninki...
Bu sokağın kapıları sana hala açık
Ama yürekler öyle değil.
Sevgi dediğin şey;
Sana çok uzak görünebilir artık
Geceler uzun olabilir,
Sabahlar geç gelebilir,
Yaşamaktan sen de bıkabilirsin belki...
Yüzündeki bu mahçupluğun anlamı ne?
Sen değilmiydin içimizi titreten?
Ama bir zamanlar.
Sen değilmiydin,
Bütün gözleri yollara diken?
Neydin, ne oldun şimdi?
Nerede eski sen?
Nerede gülüşler, sevişler?
Bizi hayata bağlayan hayaller?
Şimdi suskunsun.
Bizi de susturdun...
Sana kızmak benim hakkım mı?
Hesap sormak görevim mi?
Ama olmuyor.
Yaşamıyor insan.
Bir gençlik masalıydı;
-Bitti.
Bir çocuk yüreğiydi;
-Yıkıldı.
Bir canandı, candan öte;
-Ama yaşamıyor, öldü...
Toplam Yorum 0
