Önce gülümseyişini kaybediyor insan,
Sonra umudunu, sabrını..
Ve derken kendini...
Birileri bizler için çok değerli olduğundan ,
Onları kaybedince fakirleşiyor sanırım kalplerimiz.
Kimseye sevgi veremiyoruz.
Ve zamanla yürüyen bir cesetten farksızlaşıyor bedenlerimiz
Çok kırıldığımızdan yarım kalıyoruz böyle,
Bir yanımız hep eksik çaresiz ve kimsesiz...
Toplam Yorum 1
