Sen şuan uçaktasın bense evimde sana yazıyorum.Sen anlamazsın belki bu sevgiyi ama "seni seviyorum".Daha yeni girdin hayatıma ne ara ben sana bağlandım,ne ara seninle konuşmadan yapamaz oldum.Belki o kitabı okumasaydım böyle olmazdı.Ama okudum artık özlüyorum seni nedensizce,sensiz olmuyor.Hani Sancak demiş ya "Öğrendim sensiz yürümeyi ve seni sensiz sevmeyi,bir tek sensiz gülmeyi yapamıyorum gel artık.".İşte bende öyleyim.Seni görmeden bile seviyorum sessizce ve içten.Olmadı bu sevgi,çok erken oldu.Bu ilk görüşte aşk falan değil,farklı bir şey özel hisler bunlar.Sıradan bir kalbin kaldıramayacağı şeyler.İçimde bir özlem var.Diyorum ki "Daha tanımadığım birini nasıl bu kadar özleyebilirim."ama oluyormuş işte.Neden hiç anlamadım daha günlüğünden başkasına güvenemeyen ben sana nasıl bu kadar güvendim?Neden bu kadar inandım sana?Neden sana dayandım üzgün anlarımda?Of be gözlük neden?Ya yanlış kişiysen,beni üzersen.Tam da birine güvendiğim zaman yıkma beni lütfen gözlük...
SENİ SEVİYORUM GÖZLÜĞÜM <3
Toplam Yorum 0
