. . .

Hatırlar mısın oyuna daldığın solgun ikindileri? Terkedilmiş sokak başlarını süsleyen çocuksu neşelerde yitirirdin kendini. Üşüdüğün aklına düşmezdi. Toprak kiri ellerini küçük sevinçlerin yumağına sarıp ısıtırdın. Gece, kuzgunî bir şal gibi ağır ağır omuzlarına çökerdi; aldırmazdın. Oyunun heyecanıyla aydınlatırdın yüzünü, gözlerini. Acıktığını farketmezdin. Oyuncak zaferleri kut ve gıda eylerdin kalbine. Evi unuturdun. Sıcak odalardan uzaklığına yanmazdın. Bilmezdin ki sen pencere önü çiçeğisin. . . .

Öğrendik Ki...


Öğrendik ki... Arkadaşlanmızın değişebileceğini kabul eder­sek, arkadaş değiştirmek zorunda kalmayız...
Öğrendik ki... En sevdiğimiz kişi bile bizi bir kez kırabilir, ama o her zaman affedilmeyi hak eder...
Öğrendik ki... Gerçek dostluk ve gerçek aşk, araya mesafeler bile girse büyümeye devam eder...
Öğrendik ki... Bir saniyede yaptığımız bir şey size hayat boyu kırık bir kalp bırakabilir...
Öğrendim ki... Olmak istediğimiz gibi biri . . .

Bir filozof arkasında öğrencileri ile akşam vakitlerinde yürürken bir öğrenci sorar:

"Efendim, güneş birazdan batacak. Aydınlık ne zaman bitip, karanlık ne zaman başlar?"

Filozof uzaktaki bir ağacın üzerindeki kuşları gösterir:

"Şunlar ne kuşudur?"
"Ardıç kuşu" derler.

Bir süre sonra ortalık loşlaşır ve bilge bir başka ağacı gösterir.

"Şu ağaç ne ağacı"
Öğrenciler zorlanarak, . . .

sesli slayttır gecişlerde lutfen bir kere tıklayınız sonra fıkrayı okuyunuz !!! sonra : . . .