Sık rastlanan, "büyük sevgi" diye yaşanan (daha çok filmlerde, romanlarda böyle sunulan) yalancı bir sevgi türü de 'putlaştırıcı sevgi'dir. Kişi kendi güçlerinin yaratıcı bir biçimde dışarı aktarılmasından doğan bir kimlik, bir benlik duyacak düzeye ulaşamamışsa, sevdiği kimseyi "putlaştırmak" ister. Kendi yaratıcı güçlerinden kopmuştur; bunları sevdiği kimsede bulmak ister; ona tüm sevgilerin, ışığın, mutluluğun kaynağı summun bonum (üstünlük simgesi) olarak tapar. Böylece kendisi tüm güçlülük duygularından yoksun kalır; sevdiğinde kendini bulacağına, onda yitirir kendini. Uzun süre de hiç kimse, kendisine tapan kişiye beklediklerini veremeyeceğine göre, umut kırıklığı kaçınılmaz bir şey olur; bundan kurtulmak için tek çıkar yol yeni bir put aramaya koyulmaktır; bazen bu kısır döngü biçiminde sürüp gider. Bu çeşit putlaştırıcı sevgide en belirgin özellik, başlangıçta sevginin çok yoğun olması ve birdenbire doğmasıdır. Putlaştırıcı sevgi çoğunlukla gerçek sevgi, büyük sevgi diye tanımlanır; oysa bu tanım bir yandan sevginin yoğunluğunu ve derinliğini belirtirken öte yandan da puta tapanın açlığını ve umutsuzluğunu ortaya koyar. Söylemek gereksiz: İki kişinin karşılıklı birbirlerine taptıkları az görülen bir şey değildir; aşırı durumlarda bazen bu, iki kişilik bir çılgınlık olarak ortaya çıkar.
Başka bir yalancı sevgi türü de "romantik sevgi" diye adlandırılan sevgidir. Bu sevginin özü, sevginin yalnız bir düş olarak yaşanması, gerçek bir insana, somut olarak duyulan bir şey olmamasıdır. Bu çeşit sevginin en yaygın örnekleri, sinema ve dergilerdeki aşk öykülerini, sevgi üzerine yazılmış şarkıları açgözlülükle yutan kişilerdir.
Bunlar sevgi, birleşme, yakınlık gibi doyurulamayan isteklerini bu ürünleri yutarak karşılamaya çalışırlar. Birbirlerine olan bağlılıklarında yalnızlık duvarını yıkamamış olan karı-kocalar beyaz perdede gördükleri çiftin mutlu ya da mutsuz öykülerine gözyaşı dökerler. Birçok çift için sevgi duydukları tek an, perdede bu öyküleri seyrettikleri andır, sevgiyi birbirleri için duymazlar (birlikte duyarlar); başkalarının "sevgi"sine seyirci durumundadırlar. Sevgi bir "düş" olduğu sürece katılırlar ona; iki gerçek insan arasındaki bağlılık durumuna girer girmez buz kesilirler. Erich Fromm - Sevme Sanatı / Batı Toplumunda Sevginin Soysuzlaşması'ndan alıntı
