Bence Kalabalıkta yalnız değil.
Şehrin birinde sessiz tiyatro oyunu sergilenir.
İzleyiciler kahkahalara boğulur, eğlenirler...
Fakat Tiyatro sanatcısı,nın İzleyenlerin arasında,
Hiç gülümsemeyen biri dikkatini çeker.
Diğer sanatcılar, O gülmeyen için; Sanat tan anlamıyor diye düşünür ve söylenirler.
Ama O izleyiciyi farkeden sanatcı ise, suç bizde olmalıki onu yeterince eğlendiremiyoruz der.
Sahne den iner. O izleyicinin yanına gider.
O Güzel Yüzünüzdeki gülümsemeyi sizden uzaklaştıran bizim güzel olmayan oyunumumuzmu? der.
İzleyici utanır ve hayır der.
Peki sizi neden mutlu edemiyoruz? der.
İzleyici yine cevap veremez.
Ama Sanatcı durumu anlar. Ve İzleyiciye bir gözlük hediye eder.
İzleyicinin meğer uzağı görme problemi varmış
Her yalnızlığın altında mutlaka bir sebep yatar.
Ya dışarıdan bakar, Hiç bir şeyden anlamıyor der geçeriz.
Yada yanında olup, onun güzellikleri görebilmesi için elimizden geleni yapmaya çalışırız.
Buda benim düşüncem.
