1 Gönül bahçesiydi her gün çiçeklerine baktığım.
Bırakıp Gittin.
15 ömür geçti..
Saçının tokası da Saçının bir teli de hala duruyor...
Ama Gönül bahçesin de artık bir başkası var.
Dilerim o Senin gibi acıtmaz Yüreğimi. . . .

Çirkinmişim...
Ama çirkin olmayı, ben istememiştim.
"Sen Beni birde: Saçlarımı Taradıkdan sonra gör"
Gariptim sadece. Beni çirkin gördüğünde.. Yüzüne 1 tokat atamadım.

Pekiya Sen ne idin?

Tabiya Ben hak etmediğim bir güzelliğe kapılıp... İnanmıştım.


Belki benden başka; hiç kimse geçmişi Özlemiyordur.
Şimdiki anlardan... Mutludur (Biriyle)
Hiç Küfretmemiştim ama, haykırırcasına... Küfretmeyi iistiyorum...!!!!!!! . . .

. . .

Belki bir fısıltı gibiydi o gün.
Ne geçmiş umurumdaydı, nede tüm üzüntülerim..
Vücudumda ise, ettiğim kavgalarımdan kalan yaralar...
Ama hiç biri acıtmadı Yarin bir bakışı kadar.

Tutkuydu Aşk.. Ah aşk..
Hep yalan derlerdi ama: Yıllarca sürdü acısı.
Biri üzerine basıp giderken; Diğeri divaneye dönüştü.
Bu nasıl bir Yalandı.

Anlaması zor değildi duyguları..
15 Yıl önceki İstanbul'a düşen kartanesi
You Understand . . .

Ne hikmetse söylenmez gerçek.
Sorulduğunda ise; karşı çıkılır, yalanlanır.
Ama anlaşılır zamanla..
Meğer Başka biriymiş, herşeyin sebebi. . . .