başaklar arasında MEHMETÇİĞİN YAVRUSU


başaklardan kundağın
bağ bahçe sağın solun
yıldızlar oyuncağın
ağlama güzel çocuk.

mavili bir nişan mı ?
nazarlara derman mı ?
göklerden armağan mı ?
başındaki şu boncuk.

urban yama yama
gönül koyma akşama
güzel çocuk ağlama
annen orak biçiyor.

tanrı sevsin başını
rüzgar silsin yaşını
babanı,kardeşini
sakarya ufkuna sor. . . .

KÖY KIZI


ormanlı köyde doğar,
eğrekte davar sağar,
ondördünde nur yağar,
dallanır gider KÖY KIZI.


bir şal kuşak belinde,
çapası var elinde,
bahçelerin yolunda,
sallanır gider KÖY KIZI.

yaşı onbeş olunca,
fidan boyu olunca,
eline kına vurulunca,

yollanır gider KÖY KIZI... . . .

Zürafa, tavşan ve tavuk, Tanrı'nın huzuruna çıkmışlar.
Zürafa başlamış:
- Tanrım benim boynum çok uzun, eğilemiyorum, demiş.
Tanrı zürafayı;
- Ama en güzel ve taze taprakları sen yiyorsun, diye yanıtlamış.
Tavşan almış sözü:
- Arka ayaklarım çok uzun düz duramıyorum.
Tanrı cevaplamış tavşanı:
- Ama hızlı koşuyor, tilkiye yakalanmıyor ve hayatta kalıyorsun.
Sıra gelmiş tavuğa:
- Bak Tanrım, demiş. Anlaşma, pazarlık yok. Ya bu yumurta . . .

İhtiyar bir taşçı, deniz kıyısında kayayı yontmaktadır. Güneş onu yakıp kavurur.
O da Tanrıya yakarır “keşke güneş olsaydım” diye.
"Ol" der Tanrı. Güneş oluverir.
Fakat bulutlar gelir örter güneşi, hükmü kalmaz. Bulut olmak ister.
"Ol" der Tanrı. Bulut olur.
Rüzgâr alır götürür bulutu, oyuncağı olur rüzgârın. Rüzgâr olmak ister bu kez.
Ona da "Ol" der Tanrı.
Rüzgâr her yere egemen olur, fırtına olur, kasırga . . .

. . .