Gidince anladım aşkın yalanmış
Bu yalan kalbimi yaktı sevgilim


Bir tahta masada adımız kalmış
Görünce gözyaşım aktı sevgilim


Katlanırdım bil ki en derin yasa
Kolunda yabancı biri olmasa

Ayağı kırılmış o tahta masa
Senden çok vefalı çıktı sevgilim . . .

Bu mesajı tabletten yazıyorum. Sonunda son stajımı tamamladım ve artık mezun olucam. Arkadaşlarımı görmeye Kocaeli'ne geldim ve her zamanki gibi hava yağmurlu ve rüzgarlı. Yine de buraya son gelişim olmasını istemiyorum. Arkadaşlarım burda oldukça vakit bulduğu da gelicem. Hocama staj belgelerimi verdikten sonra da biraz da onunla vakit geçirip, bir kafede sohbet etme fırsatım oldu. Kendime ufak bir çanta edindim. Günlük tutmayalı o kadar uzun zaman oluyor ki artık ne yazacağımı kestiremiyorum. . . .

1 Gönül bahçesiydi her gün çiçeklerine baktığım.
Bırakıp Gittin.
15 ömür geçti..
Saçının tokası da Saçının bir teli de hala duruyor...
Ama Gönül bahçesin de artık bir başkası var.
Dilerim o Senin gibi acıtmaz Yüreğimi. . . .

Çirkinmişim...
Ama çirkin olmayı, ben istememiştim.
"Sen Beni birde: Saçlarımı Taradıkdan sonra gör"
Gariptim sadece. Beni çirkin gördüğünde.. Yüzüne 1 tokat atamadım.

Pekiya Sen ne idin?

Tabiya Ben hak etmediğim bir güzelliğe kapılıp... İnanmıştım.


Belki benden başka; hiç kimse geçmişi Özlemiyordur.
Şimdiki anlardan... Mutludur (Biriyle)
Hiç Küfretmemiştim ama, haykırırcasına... Küfretmeyi iistiyorum...!!!!!!! . . .

. . .