[SOL][ATTACH]747[/ATTACH][/SOL][SIZE="3"][B]Akşamın gri ağları ilmek ilmek dokunuyor günün üzerine. Bir yaprak daha düştü düşecek hayat ağacından. Birazdan bir zifiri karanlık işgal edecek yeryüzünü. Ama sen bunu kabul etmeyip ışıkları yakacaksın yine. Neyi kabul ettin ki zaten hayatında?
İşte yaprak düştü dalından. Bu kaçıncısı bilmiyorsun. Sayamıyorsun geçen yılları. Zamanın elinde bir oyuncaksın sadece. Hükmün yok ona. Komutan o. Ne derse o olacak. Sen sadece seyredecek ve şahid . . .

Bir resim yap çocuğum,
Bir portre,
Paletinde mavi olsun, deniz mavisi
Sonra bozkır sarısı
Çay yeşili, gül pembesi, süt beyazı...
Bir resim yap çocuğum
Koy gözlerine Karadeniz'i Marmara' yı, Ege' yi, Akdeniz'i
Bir resim yap çocuğum
Kondur alnına Konya ovasını
Savrulsun başaklar bereket bereket
Ve çatık kaşlı Toroslar bölsün ovayı bir baştan bir başa
Bir resim yap çocuğum
Pembe bir gülümseme

. . .

. . .

Ben direnmeye çalıştıkça, hep bir yanım yenik düştü,
Sol yanım muktedir oldukça, ukde’m muzdarip oldu örs kalbime…
Ölmek istedikçe ben,
Toprak Gel’me ! dedi,
Vakit var henüz ,
Geçecek …
Bitecek … diye zaman verdi …

Bekledim…
Geçmedi …
Zaten geçecek gibi de değildi ….

Yaşamaya çalıştım kendi dünyamda,
Unutmaya çalıştım,
Hatırlamak bile istemedim seni,
Ama heyhat ki,
Unuttuğum bir şey . . .

Fotoğraftaki kişinin ismi Kadir , Mersedes Kadir. Akli dengesi yerinde değil ve bütün gün üstünde dolaştığı önünde Mercedes arması olan sopayı Mersedes'i zannederek yaşıyor.
Buraya kadar tamam. Anlatmaya bayıldığım kısmı bundan sonra başlıyor.. Koskoca bir şehir , Kadir'in Mersedes hayalini her şeyiyle sahiplenmiş durumda.. Kadir trafik ışıklarında duruyor, arabasını park ediyor, diğer arabalar trafikte ona yol veriyor, ona göre parkediyor. Bütün şehir o "Mersedes"in farkında! Kadir . . .