. . .

. . .

Dolaşıp gidemedi, illa vuracaktı hançeri kalbimize.
Gitmesini isteyemedim, bir türlü her gün kanasada şu Kalbim.
Unuttuğumu düşlediğimde bile, belkide yanı başımda olmasını istedim Tüm Yalnızlığımla.
Unutmak ne mümkün, en gülüşlü halimde bile.
Karlar yağacak yakında Allah nasip ederse.
Sönmeyecek bu hasretlik gibi: SADECE RUYALARDA DEĞİL BE HOYRAT ŞEHİR.
İstanbul kaç kişiyi öldürdün? söylesene!
Bedenim şehrin en ıssız yerinde mezarlıkta gibi:
Ruhummu? . . .

. . .

geceleri neden severim bilir misin sevgili
çünkü karanlıkta insanların gerçek yüzlerini göremem
hainliklerini, sinsi bakışlarını,melek yüzünde yatan şeytanlıkları göremem
neden bilirmisin sevgili gündüzden kaçarım
korkarım gündüzlerden
her şey açık diye ışığa yürüyemem sevgili
gücüm yoki buna bir kez daha açıkça görmeye gücüm yok
savaşmaya bir kez daha gücüm yok
gücüm yok sevgili maskelerin altında gerçek yüzleri aramaya
korkarım . . .