. . .

Tanrım
Beni yavaşlat.
Aklımı sakinleştirerek kalbimi dinlendir…
Zamanın sonsuzluğunu göstererek bu telaşlı hızımı dengele…
Günün karmaşası içerisinde bana sonsuza kadar yavaşlayacak tepelerin sukunetini ver.
Sinirlerim ve kaşlarımdaki gerginliği, belleğimde yaşayan akarsuların melodisiyle yıka, götür.
Uykunun o büyüleyici ve iyileştirici gücünü duymama yardımcı ol…
Anlık zevkleri yaşayabilme sanatını öğret; bir çiçeğe bakmak için yavaşlamayı, güzel . . .

Sana hayatındaki sorunlar, şüpheler veya korkularınla ilgili çözümler sunamam.
Ama seni dinleyebilirim ve beraber cevapları araştırabiliriz.

Geçmişini, acılarını ve hayal kırıklıklarını değiştiremem, ne de gelecekte olacakları.
Ama yardım etmek için yanında olabilirim.

Ayağının kaymasını engelleyemem.
Ama düşmemen ve tutunman için sana elimi uzatabilirim.

Eğlencelerin, zaferlerin, başarıların ve Mutluluğun benim değil.
Ama . . .

Öyle seviyorum diyerek aşk yaşanmaz !

İcraat göstereceksin. Mesela gecenin bir vakti uyandırıp,
özledim diyeceksin. Bir yıldız kaydığında dileğin ona
kavusmak olmalı. Saatlerce onu görebilmek için, gerekiyorsa yürüyeceksin. Dürüst olacaksın. İki yalanla kandırdım diye,
...kendini bir halt sanmayacaksın. Elini tuttuğunda, herkese
meydan okuyacaksın. Önce aşk yaşayacak kadar yüreklimisin
diye, kendine soracaksın. Seni seviyorum demek, artık çocuk . . .

nerdesin, gene hiç ummadığım bi anda özlemin düştü...bu yazdıklarımı ve beni sakın ciddiye alma tamamen hayal ürünüdür, gerçek kişi ve şahıslarla alakası yoktur...ben yokmuşum sen varmışsın gibi düşün...canım sıkıldı bişeyler yazayım dedim yazdım , demedim.....

nasılsın iyimisin görüşmeyeli ( en son yarım saat öncemiydi) ... hani diyor ya hiç birşey senin tadını vermiyor şuan o örneği nedense yaşıyorum..konuşuyorum, okuyorum ama ne konuştuğumu ne okuduğumu bilmiyorum, belki şuan . . .